Γνωστικό υπόβαθρο: Πολλές μελέτες έχουν αποτιμήσει τη συχνότητα διαφόρων αλλεργιογόνων σε παιδιατρικούς πληθυσμούς. Κάποια ομοφωνία (consensus) λείπει ακόμη, όσον αφορά το ποια αλλεργιογόνα εμπλέκονται συχνότερα στην εμφάνιση αλλεργικής δερματίτιδας εξ επαφής. Στόχος: Η εκτίμηση των αναλογιών των θετικών αντιδράσεων σε αλλεργιογόνα, τα οποία εξετάστηκαν σε παιδιατρικό πληθυσμό, και η ταυτοποίηση αλλεργιογόνων με θετικές αντιδράσεις της τάξης τουλάχιστον του 1% των εξεταζομένων παιδιών. Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε μια συστηματική ανασκόπηση μελετών στο PubMed (1966-2009), οι οποίες εξέταζαν αλλεργιογόνα σε πληθυσμούς τουλάχιστον 100 παιδιών. Τα ποσοστά των θετικών αντιδράσεων για το κάθε αλλεργιογόνο συνδυάστηκαν με εφαρμογή, τόσο μοντέλων σταθερών αποτελεσμάτων, όσο και μοντέλων τυχαίων αποτελεσμάτων μεταξύ των μελετών. Αποτελέσματα: Συμπεριλάβαμε 48 μελέτες με διαθέσιμα δεδομένα για 172 αλλεργιογόνα. Κάθε μελέτη εξέτασε ένα μέσο όρο από 2 αλλεργιογόνα (ΕΤΕ 1 ως 4). Μεταξύ των 95 αλλεργιογόνων που εξετάστηκαν σε τουλάχιστον 2 μελέτες, 59 είχαν ποσοστά θετικών αντιδράσεων τουλάχιστον 1% βάσει των μοντέλων τυχαίων αποτελεσμάτων. Ενώ σε 21 εξ αυτών με βάση το ΔΕ 95% επιβεβαιώθηκε, ότι η αναλογία θετικών αντιδράσεων ήταν τουλάχιστον 1%. Μεταξύ των πέντε πιο συχνών αλλεργιογόνων, που εξετάστηκαν σε τουλάχιστον δύο μελέτες, ήταν το υπερθειικό νικέλιο, το υπερθειικό αμμώνιο, ο χρυσός, η θειοµερσάλη και η p-τολουενοδιαμίνη. Για τα περισσότερα αλλεργιογόνα, η αναλογία των θετικών αντιδράσεων ήταν υψηλότερη σε μελέτες που δημοσιεύθηκαν μετά το 1995 σε σύγκριση με παλαιότερες μελέτες (p=0.001). Συμπέρασμα: Η μετα-ανάλυση αυτή προσφέρει μια αρχική καθοδήγηση στο ποια αλλεργιογόνα είναι πιο συχνά στον παιδιατρικό πληθυσμό και θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στην εισαγωγή σε στάνταρτ σειρές αλλεργιογόνων, σε συνδυασμό όμως πάντα, με το ιστορικό του ασθενούς.
Background: Multiple studies have evaluated diverse allergens in paediatric populations. Consensus is still lacking on which allergens are most commonly implicated in allergic contact dermatitis. Objectives: To evaluate the proportion of positive reactions for allergens tested in children and to identify allergens with positive reactions in at least 1% of them. Methods: Systematic review of studies in PubMed (1966-2009) investigating allergens in at least 100 enrolled children. Proportions of positive reactions for each allergen were combined with fixed and random effects models across studies. Results: We included 48 studies with available data on 172 allergens. Each study tested a median of 2 allergens. Among the 95 allergens evaluated by at least two studies, 59 had estimates of positive reactions of at least 1% by random effects calculations and for 21 of them the 95% confidence interval ensured that the proportion of positive reactions was at least 1%.The top five allergens tested by at least two studies included nickel sulphate, ammonium persulphate, gold, thimerosal and p-toluene diamine. For most allergens, the proportion of positive reactions was higher in studies published after 1995 than earlier studies (p=0.001). Conclusions: The meta-analysis offers guidance on which allergens are most prevalent in the paediatric population and should have priority for inclusion in standardized allergen series, in accordance with the history of each patient.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
