Aim: Comparative assessment of the effects of carvedilol and nebivolol on clinical status, function and volumes of the left ventricle (LV) of patients with heart failure (HF). Methods: Forty-one patients with HF (NYHA class I-IV), of which 21 treated with carvedilol and 20 with nebivolol, were studied pre- and post-treatment. Clinical parameters (BMI and NYHA class) were estimated. Function, volumes, perfusion, and systolic thickening of the myocardium of the LV were assessed at rest and moderate stress with 99mTc-RBC radionuclide ventriculography (RNV) and 99mTc-tetrofosmin gated-SPECT. Results: The length of the follow-up was 15.46 ± 4.2 months. Both beta-blockers were well-tolerated. From the pre-treatment RNV, patients with rest EF<50% and EF>50% were identified within both treatment groups (carvedilol-nebivolol). There was a significant NYHA class reduction (-12.5±18.1%, p<0.05) and a significant increase of BMI (4.1±3.9%, p<0.005), rest EF (3.8±5.4%, p<0.05), rest stroke volume index (21.9±24.7%, p<0.005), stress stroke volume index (34.7±41.7%, p<0.05), rest (25.0±35.4%, p<0,05) and stress work index (59.3±53.9%, p<0.005) in the subgroup of carvedilol patients with EF≤50%. Concerning structural parameters in the same subgroup, a rest end systolic volume index reduction trend (-7.5±16.5%) was noted. Nebivolol group did not exhibit a similar improvement. No changes in perfusion, myocardium wall motion and thickening were noticed. Conclusions: Compared with nebivolol, carvedilol presented more favorable effects, primarily at rest, especially in patients with severe HF.
Σκοπός: Η συγκριτική αξιολόγηση της επίδρασης καρβεδιλόλης και νεμπιβολόλης στην κλινική εικόνα, τη λειτουργικότητα και τη γεωμετρία της αριστεράς κοιλίας (ΑΚ) ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια (κ.α.). Μεθοδολογία: Μελετήθηκαν προ και μετά θεραπεία 41 ασθενείς με διάφορης αιτιολογίας κ.α. (κλάση κατά ΝΥΗΑ I-IV), από τους οποίους, 21 υποβλήθηκαν σε θεραπεία με καρβεδιλόλη και 20 με νεμπιβολόλη. Εκτιμήθηκαν κλινικές παράμετροι (BMI και κλάση), κλάσμα εξώθησης (EF), όγκοι, αιμάτωση και συστολική πάχυνση του μυοκαρδίου της ΑΚ με ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία με 99mTc-ερυθρά και ΗΚΓ-συγχρονισμένη τομογραφία με 99mTc-tetrofosmin (g-SPECT) σε ηρεμία και μέτρια κόπωση. Αποτελέσματα: Η διάρκεια παρακολούθησης ήταν 15,46±4,2 μήνες. Για αμφότερους τους β-αποκλειστές η ανοχή ήταν πολύ καλή. Από την προ θεραπείας εκτίμηση, εντός αμφότερων των ομάδων (καρβεδιλόλης-νεμπιβολόλης) εντοπίστηκαν δύο υποομάδες με EF≤50% και EF>50%. Παρουσιάστηκε σημαντική μείωση της κλάσης (-12,5±18,1%, p<0,05) και αύξηση του ΒΜΙ (4,1±3,9%, p<0,005), του EF ηρεμίας (3,8±5,4%, p<0,05), του δείκτη όγκου παλμού ηρεμίας (21,9±24,7%, p<0,005) και κόπωσης (34,7±41,7%, p<0,05) και του δείκτη καρδιακού έργου ηρεμίας (25±35,4%, p<0,05) και κόπωσης (59,3±53,9%, p<0,005) στην υποομάδα της καρβεδιλόλης με EF≤50%, ενώ στις δομικές παραμέτρους, παρουσιάστηκε τάση μείωσης του δείκτη τελοσυστολικού όγκου ηρεμίας (-7,5±16,5%) στην ίδια υποομάδα. Η ομάδα της νεμπιβολόλης δεν παρουσίασε την ίδια βελτίωση. Αλλαγές κινητικότητας, πάχυνσης και αιμάτωσης του μυοκαρδίου δεν παρατηρήθηκαν. Συμπεράσματα: H καρβεδιλόλη παρουσίασε υπεροχή έναντι της νεμπιβολόλης, ειδικά σε ηρεμία και σε ασθενείς με βαριά κ.α.
