Soccer is a complex and dynamic sport which requires high demands on the physical state, which is considered one of the determinants of performance. An accurate assessment and a clear definition of fitness in an athlete in football and is indispensable to identify the impact of training units in relation to the biochemical profile of the athlete. This thesis focuses on the study of changes in lipid parameters in professional athletes after a training period.A) EXPERIMENTAL PLANNINGDone collecting blood samples from 59 professional soccer players before the start of pre-season and two months later. B) BIOCHEMICAL CONTROLWe studied the serum of athletes cholesterol (CH), high-density lipoproteins (HDL) and in these fractions (HDL2 - HDL3), triglycerides (TG), homocysteine HCT, the isoprostania (8-ISO PGF2a), the CRP high sensitivity. All samples were studied in duplicate.C) RESULTS The results showed that the two-month training significantly affected all biochemical parameters examined. Anthropometric and physiologic characteristicsThe preparation of the players did not alter significantly the weight of players but resulted in a significant reduction of body fat. Still, significant improvement occurred in anaerobic capacity of athletes and aerobic capacity of players. Biochemical measurements analysisAll parameters evaluated (blood lipids, indicators of cardiovascular risk, inflammation and lipid peroxidation) showed a significant change after the two-month training period.•Lipids of bloodPrices cholesterol after two months' training was significantly reduced compared with those before the start of the season. •Indicators of inflammation and cardiovascular riskThe two indicators of inflammation and cardiovascular risk (homocysteine-CRP) examined showed uniform and time-dependent changes of homocysteine values and the values of C-reactive protein (CRP) after two months' training was significantly reduced compared with those before period.•Indicators of lipids peroxidationAs an indicator of lipid peroxidation was used isoprostania. Prices of isoprostania after two months' training was significantly reduced compared with those before the start of the season. • Relationships The Pearson correlations showed that when there were significant correlations between HDL, HDL2, and HDL3 in aerobic capacity. CONCLUSIONS The results of this study showed that the regular soccer training can improve the lipid profile, reduce factors associated with atheromatosis and improve the redox capacity of players. The improvement in lipid profile appear to be related to changes in body type of athletes and more specifically the reduction of adipose tissue as well as improving aerobic capacity. The reduction of cardiovascular risk, as reflected by reducing the levels of homocysteine and CRP appear to be associated with reduced secretion of cytokines and improve the redox capacity may be related to the improvement of the antioxidant system and increased resistance of muscle tissue and in hence the lower observed inflammation.
Το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα σύνθετο και δυναμικό άθλημα το οποίο προϋποθέτει υψηλές απαιτήσεις όσον αφορά τη φυσική κατάσταση , η οποία θεωρείται ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες απόδοσης. Για την ακριβή αξιολόγηση αλλά και τον σαφή προσδιορισμό της φυσικής κατάστασης σε έναν αθλητή του ποδοσφαίρου απαραίτητο στοιχείο είναι και ο προσδιορισμός της επίδρασης των προπονητικών μονάδων σε σχέση με το βιοχημικό προφίλ του αθλητή.Η παρούσα διδακτορική διατριβή επικεντρώνεται στη μελέτη των μεταβολών των λιπιδαιμικών παραμέτρων σε επαγγελματίες αθλητές μετά από προπόνηση .Α) Ο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣΈγινε συλλογή δειγμάτων αίματος από 59 επαγγελματίες αθλητές ποδοσφαίρου πριν την έναρξη της προ αγωνιστικής περιόδου και δυο μήνες μετά.Β) Ο ΒΙΟΧΗΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣΜελετήθηκαν στον ορό των αθλητών η χοληστερόλη (CH) , οι υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεινες (HDL) και τα υπό κλάσματα αυτών (HDL2 - HDL3) ,τα τριγλυκερίδια (TG) ,η ομοκυστεινη HCT ,τα ισοπροστάνια (8-ISO PGF2a),η CRP υψηλής ευαισθησίας .Όλα τα δείγματα μελετήθηκαν εις διπλούν.Γ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η δίμηνη προπόνηση επηρέασε σημαντικά όλες τις εξετασθείσες βιοχημικές παραμέτρους. Ανθρωπομετρικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικάΗ προετοιμασία των ποδοσφαιριστών δε μετέβαλε σημαντικά το σωματικό βάρος των ποδοσφαιριστών αλλά είχε σαν αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του σωματικού τους λίπους. Ακόμα, επήλθε σημαντική βελτίωση στην αναερόβια ικανότητα των αθλητών και στην αερόβια ικανότητα των ποδοσφαιριστών.Βιοχημικές μετρήσεις-αναλύσειςΌλες οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν (λιπίδια του αίματος, δείκτες καρδιαγγειακού κινδύνου, φλεγμονής και λιπιδιακής υπεροξείδωσης) παρουσίασαν μια σημαντική μεταβολή μετά το πέρας της δίμηνης προπονητικής περιόδου.•Λιπίδια του αίματοςΟι τιμές χοληστερόλης μετά από την δίμηνη προπόνηση ήταν σημαντικά μειωμένες συγκριτικά με αυτές πριν από την έναρξη της περιόδου.•Δείκτες καρδιαγγειακού κινδύνου και φλεγμονής Οι δύο δείκτες καρδιαγγειακού κινδύνου και φλεγμονής(ομοκυστεινη-CRP) που εξετάστηκαν παρουσίασαν ομοιόμορφες και χρονοεξαρτώμενες μεταβολές, Οι τιμές της ομοκυστεΐνης και οι τιμές της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) μετά από την δίμηνη προπόνηση ήταν σημαντικά μειωμένες συγκριτικά με αυτές πριν από την έναρξη της περιόδου.•Δείκτες λιπιδιακής υπεροξείδωσηςΣαν δείκτης λιπιδιακής υπεροξείδωσης χρησιμοποιήθηκαν τα ισοπροστάνια. Οι τιμές των ισοπροστανίων μετά από την δίμηνη προπόνηση ήταν σημαντικά μειωμένες συγκριτικά με αυτές πριν από την έναρξη της περιόδου.•ΣυσχετίσειςΟι συσχετίσεις κατά Pearson έδειξαν πως υπήρξαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της HDL, HDL2, της HDL3 και της αερόβιας ικανότητας.Δ) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας έδειξαν πως η συστηματική προπόνηση ποδοσφαίρου μπορεί να βελτιώσει το λιπιδαιμικό προφίλ, να μειώσει παράγοντες που σχετίζονται με την αθηρωμάτωση και να βελτιώσει την οξειδοαναγωγική ικανότητα των ποδοσφαιριστών. Η βελτίωση του λιπιδαιμικού προφίλ φαίνεται ότι σχετίζεται με τις μεταβολές που επήλθαν στη σωματοδομή των αθλητών και πιο συγκεκριμένα με τη μείωση του λιπώδους ιστού καθώς επίσης και με τη βελτίωση της αερόβιας ικανότητας. Η μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου, που αποτυπώνεται με τη μείωση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης και της CRP φαίνεται να σχετίζεται με τη μειωμένη έκκριση κυτταροκινών ενώ η βελτίωση της οξειδοαναγωγικής ικανότητας πιθανόν να σχετίζεται με τη βελτίωση του αντιοξειδωτικού συστήματος και την αυξημένη ανθεκτικότητα του μυϊκού ιστού και κατ’ επέκταση τη μικρότερη παρατηρούμενη φλεγμονή.
