Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) προδιαγράφει μία σύγχρονη αντίληψη διοίκησης που επηρεάζει δραστικά τις εταιρικές αξίες και αρχές στο πλαίσιο της σύγχρονης επιχειρηματικής δράσης και απευθύνεται κυρίως στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας.Μία εταιρεία θεωρείται κοινωνικά υπεύθυνη, όταν οι ενέργειες που αναλαμβάνει προς τους Συμμετέχοντές της υπερβαίνουν τα όρια της τήρησης του νόμου και ενσωματώνονται στις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η ανάπτυξη δεικτών αποδοτικότητας ΕΚΕ του κλάδου των τηλεπικοινωνιών, όπως οι ίδιοι οι πάροχοι προτείνουν, αναπτύσσοντας έναν σύνθετο δείκτη ως εργαλείο μέτρησής της. Ο σύνθετος δείκτης ΕΚΕ θα περιλαμβάνει τόσο γενικούς δείκτες, εφαρμόσιμους σε όλους τους κλάδους ανεξαρτήτως των ιδιαιτεροτήτων τους, όσο και ειδικούς δείκτες εφαρμόσιμους αποκλειστικά στον τηλεπικοινωνιακό κλάδο. Η σημασία του σύνθετου δείκτη και της μέτρησης αποδοτικότητας αφορά τόσο την ίδια την εταιρεία όσο και τους Συμμετέχοντες.Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στις εταιρείες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας και πρόσβασης στο διαδίκτυο, οι οποίες δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο. Αναφορικά με τη μεθοδολογία που υιοθετείται, η Θεωρία Πολυ-κριτηριακής Χρησιμότητας (ΘΠΧ) επιλέγεται ως εργαλείο μέτρησης και σύγκρισης αποδοτικότητας των δεικτών ΕΚΕ και λειτουργεί συμπληρωματικά της Δελφικής μεθοδολογίας. Στη Δελφική μεθοδολογία, η διαδικασία ανατροφοδότησης επιτρέπει και ενθαρρύνει τις εταιρείες να επαναξιολογήσουν τις αρχικές τους κρίσεις λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα των άλλων εταιρειών. Η μεθοδολογία αυτή κρίνεται κατάλληλη σε πεδία όπου δεν υπάρχει επαρκής γνώση. Διαφορετικές πηγές ενημέρωσης χρησιμοποιούνται για να προσδιοριστεί η αρχική λίστα των Συμμετεχόντων ΕΚΕ και επιμέρους δεικτών ΕΚΕ, όπως εταιρικές δηλώσεις κοινωνικής ευθύνης, ακαδημαϊκής βιβλιογραφίας, φορείς και μεθοδολογίες μέτρησης αποδοτικότητας της ΕΚΕ. Μη παραμετρικοί έλεγχοι υιοθετούνται για να εξεταστεί ο βαθμός συμφωνίας αναφορικά με τη βαρύτητα των δεικτών. Τέλος, πραγματοποιείται ανάλυση ευαισθησίας προκειμένου να διαπιστωθούν ενδεχόμενες αλλαγές από μεταβολές στη βαρύτητα των διαστάσεων ΕΚΕ και των επιμέρους δεικτών.Τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας αναφέρονται στην αναγκαιότητα υιοθέτησης γενικών και ειδικών δεικτών, οι οποίοι να ανταποκρίνονται στα χαρακτηριστικά του ελληνικού κλάδου των τηλεπικοινωνιών και επιπροσθέτως, η βαρύτητά τους να ανταποκρίνεται τόσο στις απαιτήσεις του κλάδου όσο και της ελληνικής αγοράς. Η προσέγγιση της θεωρίας των Συμμετεχόντων για τον προσδιορισμό των δεικτών υιοθετείται προκειμένου να αντικατοπτρίζεται όσο το δυνατόν καλύτερα η πολυδιάστατη έννοια της ΕΚΕ. Αναγνωρίζονται συνολικά 43 δείκτες, οι οποίοι κατατάσσονται σε έξι διαφορετικές διαστάσεις ΕΚΕ, όπως πελάτες, περιβάλλον, προσωπικό, εταιρική διακυβέρνηση, προμηθευτές και κοινωνία. Οι Συμμετέχοντες των προμηθευτών και της κοινωνίας εμφανίζονται να έχουν τη μικρότερη επιρροή στη συνολική αποδοτικότητα ΕΚΕ, ενώ οι πελάτες και το προσωπικό εμφανίζουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Η ανάλυση ευαισθησίας δείχνει ότι η αποδοτικότητα της ΕΚΕ των εταιρειών επηρεάζεται διαφορετικά από τη μεταβολή της βαρύτητας τόσο των διαστάσεων ΕΚΕ όσο και των επιμέρους δεικτών. Εξαίρεση αποτελεί η κατηγορία του ψηφιακού χάσματος, όπου η αποδοτικότητα όλων των εταιρειών μειώνεται ή αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση ή τη μείωση της βαρύτητας της κατηγορίας. Ο σύνθετος δείκτης πρέπει να λαμβάνει υπόψη τόσο τις αλλαγές των κοινωνικών αναγκών, υιοθετώντας διαφορετικούς δείκτες εάν κρίνεται σκόπιμο, όσο και τη σημασία τους, προσαρμόζοντας ενδεχομένως τη βαρύτητά τους. Τέλος, παρουσιάζονται εναλλακτικές προτάσεις προσδιορισμού δεικτών ΕΚΕ πέρα από τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους.
