Η μελέτη του απόηχου των σοφιστικών συζητήσεων στις κωμωδίες του Αριστοφάνη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή ο κωμικός ποιητής ήταν ο μοναδικός από τους μεγάλους δραματουργούς που επέζησε και κατέγραψε τους καρπούς των ωριμότερων στιγμών του σοφιστικού στοχασμού, που ανευρίσκονται κυρίως στην κοινωνική θεωρία των σοφιστών. Έτσι, παρ' όλο που τα πρώιμα έργα του ποιητή βρίθουν από επικριτική διάθεση εναντίον της σοφιστικής σκέψης, οι μεταγενέστερες κωμωδίες του διατρανώνουν την αξία του συλλογικού συμφέροντος, της κοινωνικής ενότητας, της ομόνοιας. Οι Βάτραχοι, οι Θεσμοφοριάζουσες, οι Εκκλησιάζουσες, οι Όρνιθες και ο Πλουτος καταλήγουν σε συμφωνία και συμφιλίωση υμνώντας παράλληλα την αξία των προαναφερθεισών κοινωνικών αξιών.
Ιt is interesting to study the influence of sophistical discussions on aristophanic comedy, because Aristophanes was the only alive dramatic poet to include mature sophistical thought in his plays. Although the first plays seem to be negative towards the sophistical movement, the next plays of his mature age praise the value of social unity, and social benefit. Frogs, Thesmophoriazousae, Assembly Women, Birds and Plutus end in showing how precious the new sophistic social values are.
