Εισαγωγή – Σκοπός: Η χορήγηση υγρών είναι μια από τις σημαντικότερες θεραπευτικές παρεμβάσεις κατά την περιεγχειρητική περίοδο αλλά συγχρόνως αποτελεί και πεδίο επιστημονικών αντιπαραθέσεων και διαφωνιών. Σκοπός της παρούσης διδακτορικής διατριβής ήταν ή συγκριτική μελέτη της αιμοδυναμικής δράσης έξι διαφορετικών κολλοειδών διαλυμάτων. Υλικό – Μέθοδος: Σε εκατόν ογδόντα ασθενείς οι οποίοι υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις γενικής χειρουργικής υπό συνθήκες γενικής αναισθησίας και μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής, μετά την αναπλήρωση του ελλείμματος νηστείας την εισαγωγή στην αναισθησία και την εγκατάσταση μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής, χορηγήθηκαν ενδοφλεβίως πεντακόσια ml κολλοειδούς διαλύματος από την υπάρχουσα φλεβική οδό στον ταχύτερο δυνατό χρόνο. Οι ασθενείς χωρίσθηκαν τυχαία σε έξι ομάδες των τριάντα, ενώ στην κάθε ομάδα χορηγήθηκε διαφορετικό κολλοειδές ως εξής : στην ομάδα Α χορηγήθηκαν 500ml Gelofusine, στην ομάδα B χορηγήθηκαν 500ml Heamaccel, στην ομάδα C χορηγήθηκαν 500ml Voluven, στην ομάδα D χορηγήθηκαν 500ml HES – steril 6%, στην ομάδα E χορηγήθηκαν 500ml HES – steril 10% και στην ομάδα F χορηγήθηκαν 500ml Hemohes 6%. Μετρήθηκαν η καρδιακή συχνότητα, η συστηματική αρτηριακή πίεση, ο όγκος παλμού, η καρδιακή παροχή, η μέγιστη ταχύτητα ροής στην κατιούσα θωρακική αορτή, η μέση επιτάχυνση και ο διορθωμένος χρόνος ροής, πριν από την έναρξη της χορήγησης και ανά 15min για μία ώρα. Για την στατιστική επεξεργασία χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο ανάλυσης διακύμανσης (ANOVA) επαναλαμβανόμενων μετρήσεων με την βοήθεια του στατιστικού προγράμματος SPPS 21. Αποτελέσματα : Οι ομάδες των ασθενών δεν διέφεραν στατιστικά μεταξύ τους ως προς την ηλικία, το βάρος το ύψος και τον δείκτη μάζας σώματος, ενώ οι ασθενείς της ομάδας Β ήταν μεγαλύτερης βαρύτητας (ASA – PS) και η διάρκεια χορήγησης ήταν μεγαλύτερη στους ασθενείς της ομάδας Ε. Η καρδιακή συχνότητα και η συστηματική αρτηριακή πίεση (συστολική, διαστολική και μέση) δεν μεταβλήθηκαν στατιστικά σημαντικά στην πορεία του χρόνου (με την χορήγηση των διαλυμάτων) τόσο στο σύνολο των μετρήσεων όσο και μεταξύ των ομάδων.Ο όγκος παλμού, η καρδιακή παροχή, η μέγιστη ταχύτητα ροής στην κατιούσα θωρακική αορτή, η μέση επιτάχυνση και ο διορθωμένος χρόνος ροής αυξήθηκαν στατιστικά σημαντικά μετά την χορήγηση των προς μελέτη διαλυμάτων και επανήλθαν στις βασικές αρχικές τιμές με το τέλος των μετρήσεων. Οι μετρούμενες μεταβλητές εξελίχθηκαν και τον ίδιο τρόπο σε όλες τις ομάδες και δεν καταγράφηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων. Συζήτηση – Συμπεράσματα : Η ταχεία χορήγηση 500ml ενός κολλοειδούς διαλύματος (ζελατίνης ή διαλύματος αμύλου) βελτίωσε τον όγκο παλμού και την καρδιακή παροχή και μετέβαλε στατιστικά σημαντικά τις μεταβλητές που σχετίζονται με τις συνθήκες πλήρωσης της αριστερής κοιλίας. Η βελτίωση αυτή σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης οφείλεται στην αύξηση του προφορτίου της αριστερής κοιλίας με την αύξηση του ενδοαγγειακού όγκου. Οι μεταβολές αυτές ήταν πρόσκαιρες καθώς οι μετρούμενες μεταβλητές επανήλθαν στις αρχικές τους τιμές.Από τα ευρήματα της παρούσης μελέτης φαίνεται ότι η χορήγηση των κολλοειδών διαλυμάτων αυξάνει τον ενδοαγγειακό όγκο και μεταβάλει τις συνθήκες πλήρωσης της αριστερής κοιλίας, η δράση όμως αυτή δεν έχει διάρκεια και δεν εξαρτάται από το είδος ή την πυκνότητα του κολλοειδούς διαλύματος.
Introduction – Aim of the study: Fluids administration is a major therapeutic intervention in the perioperative setting, while it constitutes a field of scientific controversies and disagreements. The aim of this thesis was to compare the hemodynamic effects of six different colloids.Methods and Material: 180 patients were enrolled in our study, who underwent general surgery procedures under general anesthesia and mechanical ventilation (MV). After fasting fluid replacement, induction of anesthesia and initiation of MV, 500ml of a colloid solution were administered intravenously via the existing venous route, as rapidly as possible. Patients were randomized into six groups (A, B, C, D, E and F) and 500ml of a different colloid solution were infused in each group (A: Gelofusine, B: Heamaccel, C: Voluven, D: HES-steril 6%, E: HES-steril 10% and F: Hemohes 6%).Heart rate (HR), systemic arterial pressure (SAP), stroke volume (SV), cardiac output (CO), maximum flow velocity in the descending aorta, mean acceleration and corrected flow time were recorded directly before the administration of any colloid and every 15min for one hour.Repeated measures ANOVA (analysis of variance) using SPSS 21 was performed for the statistical analysis of the data.Results: Demographic data did not differ statistically significant among the 6 groups of the study. However, more patients in group B were classified as ‘higher risk’ (ASA-PS) compared to the other 5 groups and time needed for the administration of the colloid solution in group E was statistically significant longer compared to the other 5 groups.The 6 groups did not differ statistically significant with regard to HR and SAP (systolic, diastolic, mean) and none of these parameters showed a statistically significant evolution compared to baseline during the study period.Stroke volume, cardiac output, maximum flow velocity in the descending thoracic aorta, mean acceleration and corrected flow time increased statistically significant significantly after administration of colloids in all 6 study groups and returned to baseline values at the end of the study. Alterations of these parameters were similar in all groups and there wasn’t any statistically significant difference between groups.Discussion - Conclusions: Rapid infusion of 500ml of a colloid (gelatin or starch solution) was followed by an enhancement of both SV and CO and of all parameters related to left ventricle filling. According to the results of the study this improvement is due to the increase of the preload of the left ventricle caused by the increase in intravascular volume. These alterations were transient since all of the recorded parameters returned to their baseline values.According to the results of our study, administration of any colloid solution, increases intravascular volume and modifies left ventricular filling properties. However, this effect has no duration and is not related to the type or density of the colloid solution used.
