Psoriasis affects the skin, joints and nails. Nail psoriasis is associated with higher disease severity and quality of life impairment. TNF-α, IL-12/23 p40, and IL-17 play an important role in the pathogenesis of psoriasis. Our initial aim was to study the presence of nail involvement in patients with psoriasis, its characteristics and its possible correlations. Psoriatic patients, who suffered from any type of skin psoriasis and had not received any systematic antipsoriatic treatment or any topical treatment against nail psoriasis for at least a year, were recruited. Nail psoriasis was present in 67% of patients. The most common nail psoriasis feature was oil drop, followed by onycholysis and pitting. None of the covariates (age, gender, age at onset of psoriasis, skin psoriasis duration, psoriasis type, joint involvement and family history of psoriasis) were significant in predicting nail psoriasis indicating that nail psoriasis may evolve independently. Moreover, we aimed to evaluate the relationship between PASI and NAPSI and their correlations with DLQI and NPQ10, as well as to search for the agreement among the different ways of measuring NAPSI. Of the initially recruited patients, those, who were adults, suffered from chronic plaque psoriasis and provided their informed consent to fill in the questionnaires and undergo vein puncture, were selected. PASI was significantly correlated with DLQI. In patients with nail involvement, there was a significant correlation between PASI and NAPSI. Moreover, NPQ10 was significantly correlated with both NAPSI and DLQI. Significant correlations were established, indicating good agreement among the different ways of measuring NAPSI. Taking into consideration the above mentioned results and the fact that a target nail assessment is quicker to be performed than a 20 nail assessment, as well as that the 8-point scale is easier to carry out compared to the 32-point one, maybe the 8-point target nail NAPSI could be proposed to be used in clinical trials and practice. Last, we aimed to compare the serum levels of TNF-α, IL-12/23 p40, and IL-17 in psoriatic patients with and without nail involvement, as well as to evaluate the correlations of the serum levels of TNF-α, IL-12/23 p40, and IL-17 with the target NAPSI score. Of the above-mentioned patients, with plaque psoriasis, were further excluded those with PASI ≥ 12 and/or psoriatic arthritis. The serum levels of TNF-α were significantly higher in the group of psoriatic patients presenting both cutaneous and nail lesions compared to those with only cutaneous lesions. However, the serum levels of either IL-12/23p40 or IL-17 did not significantly differ between the 2 groups. The target NAPSI score presented high, positive statistically significant correlation with the serum levels of TNF-α. On the contrary, target NAPSI score was not significantly correlated with either the serum levels of IL-12/23 p40 or the serum levels of IL-17. These results confirm the important role of TNF-α in the pathogenesis of nail psoriasis and may suggest that anti-TNF agents could be more beneficial on psoriatic nail disease than agents targeting IL-12/23 p40 or IL-17 and its receptors.
Η ψωρίαση μπορεί να προσβάλλει το δέρμα, τις αρθρώσεις και τα νύχια. Η ψωριασική ονυχία σχετίζεται με βαρύτερη μορφή ψωρίασης και με σημαντικά χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Οι παράγοντες TNF-α, IL-12/23 p40 και IL-17 παίζουν σημαντικό ρόλο στην παθογένεια της ψωρίασης. Για το λόγο αυτό, πολλές νέες θεραπείες στοχεύουν σε αυτούς ή σε υποδοχείς τους. Αρχικός στόχος ήταν η μελέτη των αλλοιώσεων της ψωριασικής ονυχίας και συσχέτισή τους με δημογραφικές και κλινικές παραμέτρους. Για το σκοπό αυτό επιλέχθηκαν άτομα που έπασχαν από οποιαδήποτε μορφή ψωρίασης, και δεν είχαν λάβει συστηματική αντιψωριασική ή ορισμένη τοπική θεραπεία έναντι της ψωριασικής τους ονυχίας για τουλάχιστον ένα έτος. Το 67% των ασθενών παρουσίαζε ψωριασική ονυχία. Η συχνότερα παρατηρούμενη αλλοίωση ήταν η σταγόνα ελαίου, ενώ ακολούθησαν η ονυχόλυση και τα βοθρία. Καμία από τις συμμεταβλητές (ηλικία, φύλο, ηλικία εμφάνισης της ψωρίασης, διάρκεια της ψωρίασης, ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού και συμμετοχή των αρθρώσεων) δεν ήταν σημαντικές στην πρόβλεψη της ψωριασικής ονυχίας. Έπειτα μελετήθηκε η συσχέτιση της ποιότητας ζωής και βαρύτητας της ψωρίασης του δέρματος και των ονύχων σε ψωριασικούς ασθενείς και εκτιμήθηκε η συμφωνία μεταξύ των διαφορετικών τρόπων μέτρησης της ειδικής κλίμακας βαρύτητας NAPSΙ. Από τους αρχικούς ασθενείς επιλέχθηκαν οι ενήλικες ασθενείς που έπασχαν από κοινή κατά πλάκας ψωρίαση και έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για να συμπληρώσουν τα ερωτηματολόγια και να υποβληθούν σε αιμοληψία. Στους ασθενείς με συνοδό ψωριασική ονυχία, υπήρχε μια σημαντική σχέση μεταξύ του PASI και του NAPSI. Επιπρόσθετα, το NPQ10 συσχετίζονταν σημαντικά τόσο με το NAPSI όσο και με το DLQI. Σημαντικές συσχετίσεις βρέθηκαν μεταξύ των διάφορων τρόπων μέτρησης του NAPSI σε ασθενείς που πάσχουν από κοινή, γενικευμένη κατά πλάκας ψωρίαση με συνοδό ονυχία, υποδεικνύοντας την ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ των διαφορετικών τρόπων μέτρησής του. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, καθώς και ότι το NAPSI του «όνυχα-στόχου» (0-8) είναι απλούστερο και γρηγορότερο στην εφαρμογή του σε σχέση με τους λοιπούς τρόπους, καλό θα ήταν να προταθεί η χρήση του στην καθημερινή κλινική πράξη. Τέλος, έγινε μελέτη των επιπέδων των TNF-α, IL-12/23 p40 και IL-17 στον ορό ψωριασικών ασθενών που εμφανίζουν ή όχι ονυχία, και διερευνήθηκε η συσχέτιση των επιπέδων των παραπάνω κυτταροκινών με το NAPSI. Από τους ενήλικες ασθενείς που έπασχαν από κοινή κατά πλάκας ψωρίαση και έδωσαν τη συγκατάθεσή τους, επιλέχθηκαν όσοι είχαν PASI<12 και/ή δεν εμφάνιζαν ψωριασική αρθρίτιδα. Τα επίπεδα του TNF-α ήταν σημαντικά υψηλότερα στην ομάδα των ψωριασικών ασθενών με συνοδό ονυχία σε σύγκριση με αυτούς που εμφάνιζαν βλάβες μόνο στο δέρμα. Εντούτοις, τα επίπεδα της IL-12/23 p40 και IL-17 στον ορό των ψωριασικών ασθενών δε διέφεραν σημαντικά στις 2 ομάδες. Το NAPSI του «όνυχα-στόχου» παρουσίασε συσχέτιση με τα επίπεδα του TNF-α στον όρο των ψωριασικών ασθενών με συνοδό ψωριασική ονυχία. Αντιθέτως, το NAPSI του «όνυχα-στόχου» δε συσχετίζονταν με τα επίπεδα της IL-12/23 p40 και IL-17. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν το σημαντικό ρόλο του TNF-α στην παθογένεια της ψωριασικής ονυχίας και ίσως υποδηλώνουν ότι οι θεραπευτικοί παράγοντες έναντί του θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ευεργετικοί στην αντιμετώπιση της ψωριασικής ονυχίας σε σχέση με τους παράγοντες έναντι των IL-12/23 p40, IL-17 και των υποδοχέων τους.
