Σύμφωνα με την βαγκνερική παράδοση το Gesamtkunstwerk αναφέρεται στη δημιουργική συνολική σύνθεση των τεχνών και των διαφόρων ειδών εμπειρογνωμοσύνης. Μέσα από μια ιστορική αναδρομή αναδεικνύεται ότι το Gesamtkunstwerk εφαρμόστηκε στα πεδία της τέχνης και του θεάτρου, καθώς και απασχόλησε περαιτέρω τους επιστημονικούς τομείς της αρχιτεκτονικής, του design, της φιλοσοφίας, της θεωρίας της τεχνολογίας. Από το Ρομαντισμό και τα ιδεώδη της ενοποιητικής αρμονίας, τη μεταμοντέρνα εποχή και τις ριζοσπαστικές πεποιθήσεις του κατακερματισμού, έως και τη σύγχρονη χρήση του υπολογιστή ως μετα-μέσο συνολικής σύνθεσης, η έννοια του συνολικού έργου τέχνης παρουσιάζεται κατά καιρούς να αντανακλά τους στόχους της κοινωνίας και τις καλλιτεχνικές προσδοκίες. Ωστόσο, στη μοντέρνα εποχή των αρχών του 20ου αι. η εν λόγω έννοια συχνά συσχετίζεται με ολοκληρωτικές ιδεολογίες που προωθούν εθνικιστικά ιδεώδη και, ως εκ τούτου, ενισχύεται η ιστορική της απομόνωση. Χρησιμοποιώντας τον κονστρουκτιβισμό ως βασικό μεθοδολογικό υπόδειγμα, η έρευνα αυτή αναμένεται να συμβάλει στην εμφάνιση νέων τρόπων κατανόησης της ιστορίας, των σύγχρονων εκφράσεων, καθώς και του μέλλοντος του Gesamtkunstwerk σε πρακτικές του συλλογικού συνολικού έργου.
According to the Wagnerian tradition Gesamtkunstwerk refers to the creative all-comprehensive union of the arts and various types of expertise. In a historical literature review Gesamtkunstwerk emerges as having been implemented in the fields of art and theatre as well as further concerning the disciplines of architecture, design, philosophy, technology theory. From Romanticism and the ideals of unifying harmony, to Postmodernism and its radical principles of fragmentation, up until the contemporary use of the computer as a meta-medium of synthesis within a single interface, the concept of the total artwork seems to occasionally reflect society’s goals and artistic aspirations; yet, in modern times it has frequently been associated with totalitarianism which advances nationalistic ideals, thus adding to its historical seclusion. By employing Constructivism as the key methodological paradigm, this research expects to contribute to the emergence of new challenging ways of understanding the history, contemporary expressions as well as the future of Gesamtkunstwerk in practices of collaborative work.