Σκοπός: Η μασχαλιαία προσέγγιση έχει ευρεία απήχηση ως προς τον αποκλεισμό του βραχιονίου πλέγματος, είτε με χρήση υπερήχων, είτε με νευροδιέγερση. Ο σκοπός της μελέτης μας ήταν να συγκρίνουμε τις δύο μεθόδους ανίχνευσης, όσον αφορά τον χρόνο έναρξης, την ποιότητα, τη διάρκεια του αποκλεισμού, την μετεγχειρητική αναλγησία και τις επιπλοκές. Υλικό-Μέθοδος: Η μελέτη μας ήταν προοπτική, τυχαιοποιημένη, μονή τυφλή. Έλαβε χώρα στο τριτοβάθμιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης σε ασθενείς, που χρειάσθηκαν εγχείρηση άνω άκρου. Συνολικά τυχαιοποιήθηκαν 122 ασθενείς κατάταξης ASA I-III, προγραμματισμένοι για μασχαλιαίο αποκλεισμό, είτε με υπέρηχο ή με νευροδιεγέρτη. Απ' αυτούς τελικά, ογδόντα εννέα ασθενείς συμπλήρωσαν τα κριτήρια και αναλύθηκαν για την έρευνα. Η στατιστική ανάλυση των στοιχείων των ασθενών, έγινε με την χρήση του προγράμματος SPSS 16.0 (SPSS Inc, IBM Chicago, IL, ΗΠΑ).Αποτελέσματα: Τα κύρια αποτελέσματα που αξιολογήθηκαν ήταν ο χρόνος μέχρι την έναρξη αναισθησίας, ο οποίος ήταν κατά μέσο όρο έξι λεπτά λιγότερος στην ομάδα της υπερηχογραφικής ανίχνευσης, ο αριθμός τσιμπημάτων με βελόνη για τον αποκλεισμό που ήταν περισσότερα για την ομάδα του νευροδιεγέρτη και ο πλήρης αισθητικός και κινητικός αποκλεισμός που εμφανίστηκε συχνότερα στην ομάδα των υπερήχων. Όλα τα παραπάνω ήταν στατιστικά σημαντικά (p<0.05). Το ποσοστό επιτυχίας (p=0.06) και η πιθανότητα αναρρόφησης αίματος (p=0.49) συγκρίθηκαν ανάμεσα στις ομάδες χωρίς να σημειωθεί όμως στατιστικά σημαντική διαφορά. Συμπεράσματα: Η χρήση υπερήχων για τον αποκλεισμό του βραχιονίου πλέγματος με μασχαλιαία προσπέλαση σε σύγκριση με τη χρήση νευροδιεγέρτη οδηγεί σε γρηγορότερη έναρξη αναισθησίας, μικρότερο αριθμό τρυπημάτων με βελόνη και καλύτερο αισθητικό και κινητικό αποκλεισμό. Ωστόσο, η τρώση αγγείου στην εκτός πεδίου προσπέλαση είναι το ίδιο πιθανή με τις δύο μεθόδους.
Background: The axillary approach in order to block the brachial plexus nerves has been widespread both with ultrasound and peripheral nerve stimulation as guidance.Methods: Our objective was to compare the two guidance techniques concerning the success rate and onset of the block as well as the intravascular puncturing. This was a prospective, computer sequence randomized, single blind trial in a university hospital in patients scheduled for upper arm surgery. In our study participated 122 patients ASA I-III, and received an axillary plexus block either ultrasound guided or with a peripheral nerve stimulator, from them a total of 89 patients fulfilled the study. Results: Main outcomes were the time to readiness for surgery which was decreased by a mean of more than six minutes time in the ultrasound group which was also statistically significant and the number of punctures for the block which was significantly higher in the nerve stimulator group(p<0.05). The success rate (p=0.06) and possibility of blood aspiration (p=0.49) were also compared between the two groups, and no statistical difference was noted. However the sensory and motor block measured was more frequently complete in the ultrasound group, with a statistical significance (p<0.05). Conclusion: Ultrasound guided axillary blocks have a faster onset, better sensory and motor block and need less skin punctures than the nerve stimulator technique. But in the out-of-plane approach vascular puncturing is as likely with both methods.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
