Τα διατροχαντήρια και τα κατάγματα του μηριαίου αυχένα (κατάγματα ισχίου) είναι συχνά στους ηλικιωμένους και συνήθως σχετίζονται με την οστεοπόρωση και τα χαμηλής ενέργειας τραύματα (πτώσεις). Τέτοια κατάγματα θα πρέπει να θεωρούνται ως μια μοναδική οντότητα, διότι αρκετές παράμετροι μπορεί να επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η αποτυχία να αντιμετωπιστούν αυτοί οι παράγοντες μπορεί να προκαλέσει σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα αυξάνοντας την συνολική επιβάρυνση των καταγμάτων του ισχίου. Οκτακόσιοι ασθενείς (2008-2012) που χειρουργήθηκαν για κάταγμα ισχίου συμπεριλήφθησαν σε αυτή τη μελέτη. Τα δεδομένα σχετικά με τα λειτουργικά σκορ, την επίπτωση του επανακατάγματος, την ποιότητα ζωής και την θνητότητα καταγράφηκαν, αναλύθηκαν και συσχετίστηκαν με διάφορους παράγοντες κινδύνου. Υπήρχαν 498 (62,2%) γυναίκες και 302 (37,8%) άνδρες με μέση ηλικία τα 81,3 έτη (εύρος, 60-95 έτη). Ο μέσος χρόνος επανελέγχου ήταν 70 μήνες (εύρος, 1-96 μήνες). Οι μέσες τιμές των λειτουργικών και της ποιότητας ζωής σκορ βρέθηκαν να έχουν σταδιακά βελτιωθεί, αλλά χωρίς να φτάνουν τα προεγχειρητικά επίπεδα. Η αντι-οστεοπορωτική θεραπεία, η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση, το χαμηλό επίπεδο της άνοιας αποδείχτηκαν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για την βελτιωμένη λειτουργικότητα, ενώ η ηλικία <80 και το χαμηλό ASA σκορ αποδείχθηκαν ότι είναι ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες της θνητότητας.
Pertrochanteric and femoral neck fractures (hip fractures) are common in the elderly and are usually associated with osteoporosis and minor trauma (falls). Such fractures should be regarded as a unique entity because several parameters may influence the outcome. During treatment, failure to address these parameters can cause significant morbidity and mortality increasing the global burden of hip fractures. Eight hundred patients (2008–2012) operated on due to a hip fracture were included in this study. Data related to functional outcome scores, re-fracture rate, quality of life and mortality rate were prospectively recorded, analysed and correlated to several risk factors. There were 498 (62.2%) women and 302 (37.8%) men with a mean age of 81.3 years (range, 60 to 95 years). Mean follow-up was 70 months (range, 1 to 96 months). Mean values of functional and quality of life scores were found to have progressively improved, but they did not reach the preoperative functional standards. Osteoporotic treatment, early surgery, low level of dementia proved to be independent predictors of functional recovery, while age < 80 and low ASA score proved to independently affect mortality.