Introduction: Anthracyclines have been widely used in the treatment of hematological malignancies. Their major adverse effect is cardiomyopathy, however their effect in vascular elasticity has not been completely elucidated. The aim of present study was to investigate the effects of anthracyclines on aortic elastic properties in patients with lymphomas. Methods: We studied 70 patients with lymphomas, 37 males (52.9%) aged 44±19 years free from any cardiorenal and metabolic comorbidity. 45 (64.2%) had a non-Hodgkin lymphoma and the remaining a Hodgkin lymphoma. All participants were evaluated with echocardiography, laboratory and clinical examinations to estimate cardiac function and aortic elasticity in the following study phases: before the administration of anthracyclines (i.e. baseline), three months and one year after the initiation of treatment.Results: A progressive decrease in aorta distensibility was observed between the 3 phases of study (2.48±0.2 vs. 2.41±0.18, vs. 2.36±0.23, 10-6dyn-1cm2, p<0.016 for all comparisons). Statistically significant decrease in left ventricle ejection fraction was also observed between phase baseline and end follow-up. Significant negative predictors of aortic distensibility were baseline age, systolic blood pressure, left atrium diameter, follow-up time and left ventricular ejection fraction.Conclusions Anthracyclines therapy decreases aortic distensibility in a dose-depended manner, reflecting a future increased cardiovascular risk.
Εισαγωγή: Οι ανθρακυκλίνες χρησιμοποιούνται ευρέως στη θεραπεία των κακοηθών λεμφωμάτων. Η χρήση τους περιορίζεται εξαιτίας την εν δυνάμει καρδιοτοξικότητας που προκαλούν και η οποία είναι γνωστή και καλά τεκμηριωμένη. Δεν έχει μελετηθεί επαρκώς όμως, η επίδραση που έχουν στις ελαστικές ιδιότητες των αγγείων. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να μελετήσουμε την επίδραση των ανθρακυκλινών, όταν χορηγούνται στα πλαίσια των συνήθων δoσολογικών σχημάτων που δεν προκαλούν σημαντική καρδιοτοξικότητα στο καρδιαγγειακό σύστημα και στις ελαστικές ιδιότητες των αγγείων.Μέθοδος: Μελετήσαμε 70 ασθενείς οι οποίοι έπασχαν από κακοήθη λεμφώματα, εκ των οποίων 37 άρρενες(52.9%) . Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 44±19 έτη και ήταν ελεύθεροι καρδιαγγειακής και νεφρικής νόσου. Οι 45 (64.2%) έπασχαν από μη Hodgkin και οι υπόλοιποι από Hodgkin λέμφωμα. Οι ασθενείς εξετάστηκαν σε τρεις φάσεις: την αρχική πριν την έναρξη της χορήγησης ανθρακυκλινών, μετά από χορήγηση 150-200 mg/kg2 δοξορουβικίνης και στο τέλος της θεραπείας, μετά από χορήγηση 300-400 mg/kg2. Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη υποβλήθηκαν σε υπερηχοκαρδιογραφικό και κλινικοεργαστηριακό έλεγχο για την εκτίμηση της καρδιαγγειακής λειτουργίας και στις τρεις φάσεις της μελέτης.Αποτελέσματα: Σημαντικό εύρημα της μελέτης ήταν η σταδιακή μείωση της διατασιμότητας της αορτής ανάμεσα στις τρεις φάσεις της μελέτης(2.48±0.2 vs. 2.41±0.18, vs. 2.36±0.23, 10-6dyn-1cm2, p<0.016 για όλες τις συγκρίσεις). Επίσης παρατηρήθηκε μείωση του κλάσματος εξώθησης της αριστερής κοιλίας, αύξηση της διαμέτρου του αριστερού κόλπου, καθώς και του δείκτη Tei- index για την αριστερή και τη δεξιά κοιλία. Η μείωση της διατασιμότητας της αορτής βρέθηκε σχετίζεται με την ηλικία, τον τύπο του νοσήματος και το κλάσμα εξώθησης της αριστεράς κοιλίας. Συμπέρασμα: Η θεραπεία με ανθρακυκλίνες στους ασθενείς που λαμβάνουν χημειοθεραπεία αποτελούμενη από ανθρακυκλίνες επηρεάζει αρνητικά τις ελαστικές ιδιότητες της αορτής. Αυτό ενδέχεται να αποτελεί ένα πρόσθετο παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου για αυτούς τους ασθενείς.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
