The present study investigated Theory of Mind (ToM) and storytelling abilities in school aged high functioning children with Αutism Spectrum Disorders (ASD) and typically developing (TD) children. Firstly, we examined how children with ASD performed on first- and second order ToM tasks, as compared to their TD peers. Specifically, we examined if whether they would perform differently regarding cognitive and affective-cognitive ToM/emotion understanding (i.e., recognition & identification of emotions) tasks. Secondly, we examined whether narrative production and narrative comprehension of children with ASD differed from that of TDs. More particularly, we sought to determine whether narrative production would exhibit differences in narrative language and cohesion (i.e., microstructure), or narrative structure and coherence (i.e., macrostructure). Thirdly, we examined whether there is a relationship between ToM and narrative abilities and, if so, what was the directionality of this relationship. Finally, our fourth goal was to improve our understanding of how formal aspects of language relate to ToM and narrative performance in children with HFASD. Participants were 24 ASD (22 male, 2 female; mean age 9.6) and 24 age-, language and gender-matched TD children (22 male, 2 female; mean age 9.75). Children with autism had been previously diagnosed by a certified clinician; both groups had mental age of at least 7 years, and a Full Scale IQ score above 70. Children with ASD and TD completed a test measuring social perception abilities: first and second-order cognitive and affective-cognitive ToM/ emotion understanding. In addition, children’s story-retelling abilities were evaluated response to two different wordless picture books. Stories were rated on microstructural—i.e. measures of cohesion like narrative productivity, lexical diversity and syntactic complexity—and macrostructural—i.e. measures of coherence like, event content/ story’s essential information, internal state terms and narrative comprehension—aspects of language form and content. The present findings show autistic children to be less adequate at understanding thoughts, beliefs and desires of others (cognitive ToM). In line with the ToM deficit hypothesis, children with HFASD were found to be less able to perform successfully in both first-order and second-order cognitive ToM tasks. Also, the performance of children with ASD was poorer than the performance of their TD controls in first-order affective-cognitive ToM tasks, but both groups performed similarly in the second-order affective-cognitive tasks. Concerning narrative performance, the microstructural analysis showed a similar performance with respect to verbal productivity, lexical diversity, syntactic complexity, and syntactic diversity, but the length of communication units and the overall length of children’s narratives was lower for children with ASD. Also, macrostructural analysis showed lower performance with regard to narrative structure and narrative understanding (i.e., coherence) for participants with ASD. An analysis of Internal State Terms (ISTs) yielded a rather surprising finding, an equal performance between the two groups. In addition, our results revealed a positive relation between children’s use of Internal State Terms and their performance in the tests evaluating their cognitive ToM abilities. Finally, formal language measures, ToM and narrative performance—especially in the macrostructural level—were found to be closely related only within the ASD group.
Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της Θεωρίας του Νου (ΘτΝ) και των αφηγηματικών ικανοτήτων παιδιών με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας (ΑΥΛ) σχολικής ηλικίας και παιδιών τυπικής ανάπτυξης (ΤΑ). Εξετάσαμε την επίδοση των παιδιών με ΑΥΛ σε Πρώτου και Δεύτερου επιπέδου ΘτΝ συγκριτικά με των ΤΑ παιδιών. Ειδικότερα, εξετάσαμε αν η επίδοση των παιδιών με ΑΥΛ θα ήταν διαφορετική από των παιδιών ΤΑ σε έργα που προϋποθέτουν γνωστική και συναισθηματική-γνωστική ΘτΝ/κατανόηση συναισθήματος (δηλ. την αναγνώριση και αξιολόγηση των συναισθημάτων). Στη συνέχεια, είδαμε αν η αφηγηματική ικανότητα, σε επίπεδο παραγωγής, και η αφηγηματική κατανόηση των παιδιών με ΑΥΛ θα διαφέρει από των παιδιών ΤΑ. Ειδικότερα, μας ενδιέφερε να εξετάσουμε αν η αφηγηματική ικανότητα (δηλ. η παραγωγή του αφηγήματος) θα διαφέρει σε επίπεδο αφηγηματικής γλώσσας και συνεκτικότητας (δηλ. μικροδομής) ή/και δόμησης του αφηγήματος και συνοχής (δηλ. μακροδομής). Έπειτα, διερευνήσαμε τη σχέση μεταξύ ΘτΝ και αφηγηματικών ικανοτήτων και αν αυτή υπάρχει, ποια είναι η κατεύθυνση της σχέσης αυτής. Τέλος, ένας στόχος μας αφορούσε της διερεύνηση της σχέσης μεταξύ τυπικών πτυχών της γλώσσας με τη ΘτΝ και την αφηγηματική ικανότητα των παιδιών με ΑΥΛ. Στην έρευνα συμμετείχαν 24 παιδιά με ΑΥΛ (22 αγόρια, 2 κορίτσια, μέση ηλικία 9.6) και 24 παιδιά ΤΑ εξομοιωμένα ως προς το φύλο, την ηλικία και την γλώσσα (22 αγόρια, 2 κορίτσια, μέση ηλικία 9.75). Οι συμμετέχοντες με ΑΥΛ είχαν διάγνωση παιδοψυχίατρο ή αναπτυξιολόγο. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν νοητική ηλικία τουλάχιστον εφτά ετών και Γενικό Νοητικό Πηλίκο πάνω από εβδομήντα. Οι συμμετέχοντες απάντησαν σε δοκιμασίες που αξιολογούσαν δεξιότητες ΘτΝ: Πρώτου και Δεύτερου επιπέδου γνωστικής και γνωστικής-συναισθηματικής ΘτΝ. Επιπλέον, οι αφηγηματικές ικανότητες των παιδιών αξιολογήθηκαν με βάση δυο εικονογραφημένα παραμύθια χωρίς λόγια. Οι ιστορίες που παρήχθησαν αναλύθηκαν σε επίπεδο μικροδομής (δηλ. δείκτες συνοχής: παραγωγή, λεξιλογική και συντακτική πολυπλοκότητα) και μακροδομής (δηλ. δείκτες συνοχής: περιεχόμενο ιστορίας/ βασικές πληροφορίες, νοητικό λεξιλόγιο/ΝΑ και κατανόηση ιστορίας). Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν ότι τα παιδιά με ΑΥΛ δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν, στον ίδιο βαθμό με τους ΤΑ συνομήλικους τους, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, και τις επιθυμίες των άλλων (γνωστική ΘτΝ). Η επίδοση των παιδιών με ΑΥΛ βρέθηκε να υπολείπεται στις δοκιμασίες που προαπαιτούσαν Πρώτου Και Δεύτερου Επιπέδου Γνωστική ΘτΝ. Επιπλέον, παρόμοια επίδοση επέδειξαν οι δυο ομάδες και στην Πρώτου Επιπέδου Γνωστική-συναισθηματική ΘτΝ αλλά όχι στην Δευτέρου Επιπέδου, όπου δεν φάνηκαν να διαφέρουν. Σε σχέση με τις αφηγηματικές ικανότητες, η ανάλυση της μικροδομής των ιστοριών, έδειξε παρόμοια επίδοση σε σχέση με την παραγωγή της ιστορίας, την λεξιλογική και συντακτική πολυπλοκότητα, αλλά τα παιδιά με ΑΥΛ φάνηκε να παράγουν μικρότερες ιστορίες σε σχέση με τα παιδιά ΤΑ. Ακόμη, η ανάλυση σε επίπεδο μακροδομής αποκάλυψε τις αδυναμίες των παιδιών με ΑΥΛ να παράξουν ιστορίες με δομή και να κατανοήσουν σε βάθος τα γεγονότα της κάθε ιστορίας. Αντίθετα με το αναμενόμενο, η ανάλυση του Νοητικού Λεξιλογίου δεν αποκάλυψε κάποια διαφορά μεταξύ των ομάδων, ενώ το ΝΑ φάνηκε να σχετίζεται θετικά με τις δοκιμασίες γνωστικής ΘτΝ. Τέλος, οι τυπικές πτυχές της γλώσσα, η ΘτΝ και η αφηγηματική ικανότητα (ειδικότερα η αφηγηματική συνοχή) φάνηκαν να σχετίζονται μόνο στα παιδιά με ΑΥΛ.
