Εισαγωγή: Η επίδραση της τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων βάσεως σε συνδυασμό με αξονική τομογραφία (PET/CT), στην επιλογή της πρώτης γραμμής θεραπείας στο Λέμφωμα Hodgkin (HL) δεν έχει μελετηθεί συστηματικά, εκτός κλινικών μελετών.Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διευρεύνηση της ενδεχόμενης επίπτωσης του ΡΕΤ/CT βάσεως στη σταδιοποίηση, στην τροποποίηση της θεραπευτικής στρατηγικής και των προσβεβλημένων πεδίων ακτινοθεραπείας (IFRT), καθώς και η εκτίμηση της προγνωστικής σημασίας των παραμέτρων του PET/CT βάσεως, στην καθημερινή πρακτική.Ασθενείς και Μέθοδοι: Μεταξύ 12/12/2006 και 25/7/2014, μελετήθηκαν αναδρομικά 162 ασθενείς με HL, που εντάχθηκαν διαδοχικά. Ως μοναδικό κριτήριο συμμετοχής τους στη μελέτη ήταν η ύπαρξη PET/CT κατά τη διάγνωση.Αποτελέσματα: Εικοσι έξι ασθενείς (16%) ανέβηκαν στάδιο και 9 (6%) κατέβηκαν στάδιο. Ο αριθμός των προσβεβλημένων περιοχών (ΝΙS) με βάση τη σταδιοποίηση με ΡΕΤ (ΡΕΤ-S) ήταν σημαντικά μεγαλύτερος σε σχέση με αυτόν της κλινικής σταδιοποίησης (CS) (p<0.0001). Η θεραπευτική στρατηγική ( προσαρμοσμένη στα αρχικά ή προχωρημένα στάδια) θα μπορούσε να αλλάξει σε 23 ασθενείς (14%), σύμφωνα με το ΡET-S. Ωστόσο, μόνο σε 10 (6% του συνόλου), ο θεράπων ιατρός αποφάσισε να τροποποιήσει τη θεραπεία και αυτή η τροποποίηση δεν επηρέασε το αποτέλεσμα. Σε 66 ασθενείς, το ΡΕΤ-S θα μπορούσε να οδηγήσει σε τροποποιήσεις του προσβεβλημένου πεδίου της IFRT, αλλά τέτοιες τροποποιήσεις υιοθετήθηκαν στην πραγματικότητα σε 36 (59%) Η επακόλουθη επέκταση του πεδίου της RT δεν επηρέασε το αποτέλεσμα. Τόσο η PET-S όσο και η CS ήταν εξαιρετικά σημαντικές στην πρόβλεψη της ελεύθερης επιδείνωσης νόσου (FFP) (p<0.001). Επιπλέον, το PET-S αποκάλυψε τρεις ισχυρές προγνωστικές παραμέτρους: το NIS από το ΡΕΤ-S, το SUVmax και το γινόμενο του (SUVmax) x (dmax) (dmax= μέγιστη διάμετρο της βλάβης), ως έμμεσο δείκτη της συνολικής γλυκόλυσης της βλάβης (TLG). Οι ασθενείς με ≤ 2, 3-8 και> 8 εντοπίσεις είχαν 5ετή FFP 100%, 80% και 69% αντίστοιχα (p=0.004). Ασθενείς με SUVmax ≤ 9, 9-18 και > 18 είχαν 5ετή FFP 93%,81% και 58% αντίστοιχα (p=0.01), ενώ το γινόμενο (SUVmax) x (dmax) προσδιόρισε τρεις ομάδες ασθενών (≤ 35, 35.1-100 και> 100) με σημαντικά διαφορετική πρόγνωση ( 5ετή FFP: 94%, 81% και 70% αντίστοιχα ,p=0.04)Συμπερασμα: Η σταδιοποίηση με ΡΕΤ (PET-S) μπορεί να μεταβάλλει το κλινικό στάδιο σε 20% των ασθενών με HL, μολονότι εμφανίζει περιορισμένη επίπτωση στην τροποποίηση και την έκβαση της θεραπείας. Παράλληλα, συμβάλλει στην αναγνώριση πρόσθετων ισχυρών προγνωστικών παραμέτρων.
Introduction:The effect of baseline positron emission tomography combined with computed tomography (PET/CT) on first-line treatment choice in Hodgkin lymphoma (HL) has not been systematically studied outside clinical trials.Aim: The aim of this study was the investigation of the potential impact of baseline PET/CT on staging, modification of therapeutic strategy and involved-field radiotherapy fields (IF-RT) in every day practice and the assessment of the prognostic significance of baseline PET/CT parameters.Patients and Methods: Between 12/12/2006 and 25/7/2014, 162 consecutive patients with HL, were retrospectively studied. They were selected solely based on both baseline CT and PET/CT availability.Results: Twenty-six (16%) patients were upstaged and 9 (6%) downstaged. The number of involved sites (NIS) by PET-staging (PET-S) was significantly higher compared to clinical staging (CS) (p<0.0001). Treatment strategy (adjusted for early or advanced stage) could have been changed in 23 patients (14%) based on PET-S. However, in only 10 (6% of total) the treating physician decided to modify treatment, and this modification did not affect the outcome. In 66 patients PET-S could lead to modifications of IF-RT field, but such modifications were actually adopted in 36 (59%). The resulting extension of RT field did not affect outcome. Both PET-S and CS were highly significant in predicting freedom from progression (FFP) (p<0.001). Moreover, PET-S revealed three potent prognostic parameters: the NIS by PET-S, SUVmax and the product of (SUVmax)x(dmax) (dmax=maximal largest lesion diameter), as a surrogate of total lesion glycolysis (TLG). Patients with ≤ 2, 3-8, and >8 sites had 5y-FFP of 100%, 80% and 69% respectively (p=0.004). Patients with SUVmax≤ 9, 9-18 and >18 had 5-year FFP of 93%, 81% and 58% respectively (p=0.01), while (SUVmax)x(dmax) identified three groups of patients (≤ 35, 35.1-100 and >100) with significantly different prognosis (5-year FFP: 94%, 81% and 70% respectively, p=0.04). Conclusion: PET-S may alter clinical stage in 20% of HL patients, though with limited impact on treatment modification and outcome, and contributes to the identification of additional potent prognostic parameters.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
