This doctoral dissertation explores the experimental poetics of the North American poets Susan Howe, Stephanie Strickland, and Caitlin Fisher, focusing on the different materialities that their works manifest in the print book, the computer, the iPad, and augmented reality. Specifically, it sheds light on the capabilities as well as the limits of print and digital tools when put into the service of literary and, in particular, poetic production. Focusing on the ways that these poets advance the audiences’ literacies, I explore how concepts such as interactivity, machine reading, programming languages, and immersion enrich the discussion of poetry writing. This doctoral dissertation draws on theories by Johanna Drucker, N. Katherine Hayles, Lev Manovich, and Marie Laure Ryan with regard to materiality, visuality, programming and natural languages, narrative vs. database, immersion and interactivity. The main question this dissertation attempts to answer is how such experimental poetic practices can be read; this is achieved by adopting a flexible approach towards poetic practice, whileunderlining the literariness and poetic elements of the works. The first chapter focuses on the development of innovative American poetry in the twentieth and twenty-first centuries, whereas the second chapter discusses Howe’s print material poetics in her books The Midnight (2003), That This (2010), Spontaneous Particulars: The Telepathy of Archives (2014), and Debths (2017). The third chapter focuses on the transition form print to digital poetics as seen in Strickland’s print book Dragon Logic (2013), and her intermedia project Vniverse (2002, 2014). The last chapter explores poetry in augmented reality as seen through Fisher’s Circle (2010) and 200 Castles (2012). This dissertation attempts to provide a close reading of experimental pieces of poetry across media in an effort to highlight the impact of inscription technologies on poetry writing and reading.
Αυτή η διδακτορική διατριβή διερευνά την πειραματική ποιητική των Βόρειων Αμερικανίδων ποιητριών Susan Howe, Stephanie Strickland και Caitlin Fisher, εστιάζοντας στην υλική υπόσταση των έργων τους η οποία διαφοροποιείται μέσω των διαφορετικών μέσων που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία τους όπως είναι το έντυπο βιβλίο, ο υπολογιστής, το iPad, και η επαυξημένη πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, η διατριβή επικεντρώνεται στις δυνατότητες καθώς και στα όρια των έντυπων και ψηφιακών εργαλείων όταν τίθενται στη διάθεση της λογοτεχνικής και ιδιαίτερα της ποιητικής παραγωγής. Η παρούσα διατριβή διερευνά πώς οι έννοιες της ανατροφοδότησης, ανάγνωσης από τον υπολογιστή, εμβύθισης αλλά και συσχετισμούς της φυσικής μας γλώσσας με τις γλώσσες προγραμματισμού εμπλουτίζουν τον ορισμό της ποίησης. Αυτή η διδακτορική διατριβή βασίζεται στις θεωρίες των Johanna Drucker, Ν. Katherine Hayles, Lev Manovich και Marie Laure Ryan σε σχέση με την υλικότητα, την οπτικότητα, τον προγραμματισμό και τις φυσικές γλώσσες, τη βάση δεδομένων, την αφήγηση, την εμβύθιση και ανατροφοδότηση. Το βασικό ερώτημα που επιχειρεί να διατυπώσει αυτή η διατριβή είναι πώς μπορούν να ερμηνευτούν τέτοιες πειραματικές ποιητικές πρακτικές, γεγονός που επιτυγχάνεται υιοθετώντας μια ευέλικτη προσέγγιση της ποιητικής πρακτικής, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα τα λογοτεχνικά και ποιητικά στοιχεία των έργων που η διατριβή αυτή διερευνά. Το πρώτο κεφάλαιο επιχειρεί έναν θεωρητικό διάλογο μεταξύ της ποιητικής παραγωγής των τριών ποιητριών υπό μελέτη και συγκεκριμένων θεωρητικών τάσεων που έχουν αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής ποιητικής παραγωγής τον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα, ενώ στο δεύτερο κεφάλαιο συζητείται η ποιητική του έντυπου μέσου της Susan Howe στα βιβλία της The Midnight (2003), That This (2010), Spontaneous Particular: The Telepathy of Archives (2014) και Debths (2017). Το τρίτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στο μεταβατικό στάδιο από το έντυπο στο ψηφιακό μέσο στην έντυπη ποιητική συλλογή Dragon Logic (2013) της Stephanie Strickland και στο πολυμεσικό της έργο Vniverse (2002, 2014). Το τελευταίο κεφάλαιο διερευνά την ποίηση σε επαυξημένη πραγματικότητα όπως αποτυπώνεται στα έργα Circle (2010) και 200 Castles (2012) της Caitlin Fisher. Αυτή η διατριβή επιχειρεί να προσεγγίσει αλλά και να καταγράψει μία σειρά σύγχρονων πειραματικών έργων ποίησης σε μια προσπάθεια να επισημανθεί ο αντίκτυπος των τεχνολογιών γραφής, έντυπης και ψηφιακής, ως προς τη σύνθεση και ανάγνωση της ποίησης.
National Documentation Centre (EKT)
