SommaireCette thèse tente de mettre en avant la thématique de la violence à travers une lecture approfondie des pièces de Bernard-Marie Koltès et comment elle se reflète dans la société française du XXe siècle. L'approche théorique des travaux se réalise par l’intermédiaire des critères sémantiques, phénoménologiques et sociologiques. Dans cette étude, on essaie aussi une lecture contrastive entre le théâtre d'Albert Camus, Jean-Paul Sartre et Jean Genet et celui de Bernard-Marie Koltès. En particulier, la poétique de la violence est présentée et exprimée par la rhétorique des personnes et leur rôle scénique. En particulier, La nuit juste avant les forêts, est examinée à la lumière de/au regard de la sémiologie ainsi que Dans la solitude des champs de coton on remarque la brutalité sous la forme de l’évocation. De plus, Le jour des meurtres dans l'histoire d’Hamlet pose la question de l'intertextualité et comment celle-ci contribue à la promotion du thème principal. En outre, dans Le retour au désert, nous regardons une autre forme de violence, celle de la conspiration. Dans le dernier chapitre, la lecture Roberto Zucco nous permet d'examiner la transition de l’historicité du héros à la fiction. La thèse souligne enfin la manière dont les auteurs utilisent afin de montrer par leur travail leur propre vision du monde dans un contexte historique et social donné.
ΠερίληψηΗ παρούσα διατριβή επιχειρεί να αναδείξει τη θεματική της βίας μέσα από μία ενδελεχή ανάγνωση των θεατρικών έργων του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και τον τρόπο με τον οποίο αντανακλάται στη γαλλική κοινωνία του εικοστού αιώνα. Η θεωρητική προσέγγιση των έργων πραγματοποιείται με σημειολογικά, φαινομενολογικά και κοινωνιολογικά κριτήρια. Στην εν λόγω μελέτη, επίσης, πραγματοποιείται μία αντιπαραβολική ανάγνωση μεταξύ του θεάτρου των Αλμπέρ Καμύ, Ζαν-Πολ Σαρτρ και Ζαν Ζενέ και εκείνου του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές. Πιο συγκεκριμένα, προβάλλεται η ποιητική της βίας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη ρητορική των προσώπων και των ρόλων που καταλαμβάνουν οι συμμετέχοντες στο πραξιακό γίγνεσθαι. Εν προκειμένω, Στη νύχτα μόλις πριν από τα δάση, εξετάζεται υπό το πρίσμα της σημειολογίας, ενώ Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι προβάλλεται η βιαιότητα μέσω του υπαινιγμού. Επιπλέον, Η ημέρα των φόνων στην ιστορία του Άμλετ θέτει το ζήτημα της διακειμενικότητας και τον τρόπο με τον οποίο αυτή συμβάλλει στην προώθηση της βασικής θεματικής. Εξάλλου, στην Επιστροφή στην έρημο, εξετάζουμε μία άλλη μορφή βίας, αυτή της συνομωσίας. Στο τελευταίο κεφάλαιο, η ανάγνωση του Ρομπέρτο Τζούκκο μας επιτρέπει να εξετάσουμε τη μετάβαση από την ιστορικότητα του ήρωα στη μυθοπλασία. Η διατριβή αναδεικνύει τέλος τον τρόπο με τον οποίο οι συγγραφείς επιχειρούν να προβάλλουν μέσα από τα έργα τους τη δική τους κοσμοαντίληψη μέσα σε συγκεκριμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο.
-
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
