Purpose. The present experimental randomized controlled study was designed to evaluate systemic and peripheral circulatory effects of dexmedetomidine (DEX) in healthy and early stage endotoxemia swine models. The research question of the study was that DEX can offer hemodynamic stability during the course of endotoxemia. Methods. The study included 32 male pigs assigned to 4 groups: group A with no intervention, group B that received DEX at a dose of 0.8μg/kg, Group C where sepsis was induced by intravenous escherichia coli endotoxin and Group D where sepsis was induced with concurrent administration of DEX as in Group B. Using invasive monitoring changes in heart rate, mean blood pressure, central venous pressure, pulmonary artery pressures, pulmonary artery occlusion pressure and cardiac output, pulmonary vascular resistance and central venous oxygen saturation were measured in order to have a complete evaluation of the hemodynamic response to sepsis. Results. Heart rate was decreased causing a beneficial effect, while mean arterial pressure decrease was alleviated after DEX administration in septic animals. In addition, central venous pressure was stable in animals with sepsis after DEX infusion. Sepsis dramatically elevated pulmonary function indicators but DEX succeeded in ameliorating this effect. The important decrease measured in central venous oxygen saturation in both sepsis groups reflected the decreased perfusion of tissues that takes place at the end of early sepsis. Conclusions. Our findings support the hypothesis that DEX has beneficial effects on heart rate and pulmonary artery pressure, while reduction in systemic blood pressure occurs at acceptable levels.
Σκοπός. Η παρούσα πειραματική τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη σχεδιάστηκε για να αξιολογήσει τα συστηματικά και περιφερικά κυκλοφορικά αποτελέσματα της δεξμεδετομιδίνης σε μοντέλα υγιούς και σηπτικούς χοίρων. Το ερευνητικό ερώτημα της μελέτης ήταν ότι η δεξμεδετομιδίνη μπορεί να προσφέρει αιμοδυναμική σταθερότητα κατά τη διάρκεια της σήψης. ΜέθοδοςΗ μελέτη περιελάμβανε 32 άρρενες χοίροι που διαχωρίστηκαν σε 4 ομάδες: ομάδα Α χωρίς καμία παρέμβαση, ομάδα Β που έλαβε δεξμεδετομιδίνη σε δόση 0,8 μg/kg, ομάδα Γ όπου η σήψη προκλήθηκε από την ενδοφλέβια χορήγηση ενδοτοξίνης Escherichia coli και ομάδα Δ όπου η σήψη επιτεύχθηκε με ταυτόχρονη χορήγηση της δεξμεδετομιδίνης, όπως στην ομάδα Β. Κατά τη διάρκεια του πειράματος καταγράφηκαν οι μεταβολές στον καρδιακό ρυθμό, τη μέση αρτηριακή πίεση, την κεντρική φλεβική πίεση, τις πιέσεις της πνευμονικής αρτηρίας, την πίεση απόφραξης της πνευμονικής αρτηρίας και την καρδιακή παροχή, την πνευμονική αγγειακή αντίσταση και τον κορεσμό του κεντρικού φλεβικού οξυγόνου. Αποτελέσματα. Ο καρδιακός ρυθμός μειώθηκε προκαλώντας ευεργετικό αποτέλεσμα, ενώ η μείωση της μέσης αρτηριακής πίεσης παρατηρήθηκε μετά τη χορήγηση της δεξμεδετομιδίνης στα σηπτικά πειραματόζωα. Επιπλέον, η κεντρική φλεβική πίεση ήταν σταθερή στα σηπτικά πειραματόζωα μετά από έγχυση δεξμεδετομιδίνης. Η κατάσταση της σήψης έδειξε δραματικά αυξημένους δείκτες πνευμονικής λειτουργίας, αλλά η δράση της δεξμεδετομιδίνης πέτυχε να βελτιώσει αυτή την επίδραση. Η σημαντική μείωση που μετρήθηκε στον κεντρικό φλεβικό κορεσμό οξυγόνου και στις δύο ομάδες της σήψης αντανακλούσε τη μειωμένη διάχυση ιστών που λαμβάνει χώρα στο τέλος της πρώιμης σήψης. Συμπεράσματα. Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η δεξμεδετομιδίνη έχει ωφέλιμες επιδράσεις στον καρδιακό ρυθμό και την πνευμονική αρτηριακή πίεση, ενώ η μείωση της συστηματικής αρτηριακής πίεσης συμβαίνει σε αποδεκτά επίπεδα.
National Documentation Centre (EKT)
