Perioperative blood management represents a major issue in knee arthroplasty. The aim of the present observational study is to compare two different methods of topical tranexamic acid (TXA) administration (periarticular and intraarticular) in primary knee arthroplasty. The present is an observational comparative study. A total of 66 consecutive patients receiving topical injection of TXA after unilateral primary knee arthroplasty due to osteoarthritis were recorded. Patients were divided into two groups: group 1; periarticular injection of TXA and group 2; intraarticular injection. Transfusion rate in group 1 was found to be 15%, compared to 44% in group 2 (p- value= 0.015). In transfused patients the mean received blood units were 1.2 (SD=0.44) in group 1, compared to 1.06 (SD=0.24; p-value=0.34) in group 2. The mean hospital stay of group 1 patients was 7.94 days (SD=2.79), compared to 9.58 days (SD=3.26; p-value=0.03) in group 2. The main findings of the study are that statically significant higher transfusion rates, as well as longer in-hospital stay were found in the intraarticular group, when compared to the periarticular group. According to these two parameters the present study has shown that the topical periarticular TXA injection is superior to the intraarticular one. Further research is of utmost importance in order to conclude to the optimum combination of knee arthroplasty perioperative blood management.
Η μετεγχειρητική αιμορραγία είναι ένα από τα κύρια προβλήματα μετά από ολική αρθροπλαστική γόνατος. Η μετεγχειρητική απώλεια αίματος κυμαίνεται από 1000ml έως 2000 ml, ενώ 10-38% των ασθενών μεταγγίζονται με 1-2 μονάδες αίμα. Οι μεταγγίσεις κρύβουν τον κίνδυνο λοιμώξεων, αντίδραση ξενιστή κα. Επιπλέον επιβαρύνουν σε σημαντικό βαθμό οικονομικά το σύστημα υγείας. Ως εκ τούτου ο μετεγχειρητικός έλεγχος της αιμορραγίας μετά από ολική αρθροπλαστική γόνατος είναι ένα σημαντικό ζήτημα.Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιείται για την μείωση της αιμορραγίας μετά από ολική αρθροπαλστική γόνατος είναι η χορήγηση τρανεξαμικού οξέος. Η ενδοφλέβια χρήση του μείωνει σημαντικά την μετεγχειρητική αιμορραγία και την ανάγκη για μετάγγιση. Όμως αρκετές μελέτες έχουν δείξει πως σχετίζεται με αυξημένη επίπτωση εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, καρδιαγγειακών επεισοδίων και εγκεφαλικών. Για να αποφευχθούν αυτές οι παρενέργειες χρησιμοποιείται το τρανεξαμικό οξύ ενδο-αρθρικά. Πραγματοποιήθηκε μία συγκριτική μελέτη παρατήρησης. Καταγράφηκαν συνολικά 66 διαδοχικοί ασθενείς που έλαβαν τοπική ένεση TXA μετά από μονόπλευρη πρωτοπαθή αρθροπλαστική γόνατος λόγω οστεοαρθρίτιδας.Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: ομάδα 1- ασθενείς που λαμβάνουν περιαρθρική έγχυση TXA και ομάδα 2- ασθενείς που λαμβάνουν ενδαρθρική έγχυση. Οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν ήταν: η προεγχειρητική αιμοσφαιρίνη (mg/dl), η μείωση της αιμοσφαιρίνης 6 ώρες και 24 ώρες μετεγχειρητικά, η ανάγκη για μετάγγιση και οι μονάδες αίματος ανά μεταγγιζόμενο ασθενή, καθώς και το σύνολο της παραμονής στο νοσοκομείο (σε ημέρες).Τριάντα τρεις ασθενείς συμπεριλήφθηκαν σε κάθε ομάδα. Συνολικά 12 (18%) άνδρεςκαι 54 (82%) γυναίκες συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη.Η μέση μετεγχειρητική μείωση αιμοσφαιρίνης στις6 ώρες στην ομάδα 1 ήταν 0,5 mg/dl(SD=0,7), σε σύγκριση με 0,33 mg/dl (SD=0,6, pvalue=0,29) της ομάδας 2. Η μέση μετεγχειρητική μείωση της αιμοσφαιρίνης σε 24 ώρες στην ομάδα 1 ήταν 2 (SD=0,8), σε σύγκριση με 1,5 (SD=1, pvalue=0,02) στην ομάδα 2.Το ποσοστό μετάγγισης στην ομάδα 1 βρέθηκε να είναι 15%, σε σύγκριση με 44% στην ομάδα 2 (τιμή p= 0,015). Η μέση νοσοκομειακή παραμονή των ασθενών της ομάδας 1 ήταν 7,94 ημέρες (SD=2,79), σε σύγκριση με 9,58 ημέρες (SD=3,26, p value=0,03) στην ομάδα 2. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης φαίνεται πως η περι- αρθρική έγχυση υπερτερεί της ενδαρθικής. Χρειάζονται περισσότερες μελέτες με μεγαλύτερα δείγματα για να επιβεβαιωθεί αυτό το συμπέρασμα.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
