This thesis studies the emergence and establishment of Cyprus’s medieval heritage; an aspect that has never formed an individual study before. It argues that the structures considered as the medieval monuments of Cyprus today [2020] are the product of a process that was initiated, shaped, and systematized during the island’s British rule. It establishes its beginnings in the 1900s and follows its formation into the first years Department of Antiquities, founded in 1935. This thesis addresses the medieval monuments’ on the 1935 monuments’ list as an archive, the term being a loan from Foucault’s 1969 book the archaeology of knowledge, and examines their presence on the particular catalogue as a twofold procedure consisting of the selection and modification (identified as the repair works) to structures. Research for this thesis largely drew from archival sources and particularly from the examination of diverse material that ranged from official documents to personal letters, photographs and architectural drawings retrieved in archives in the UK, in Cyprus and in Greece. This material was analyzed in its ideological and practical applications and in relation to the wider discourse of the period; the nuances of the preservation debate in the UK, its relation to the political and geopolitical conditions and the way that those reflected on decisions making and implementation of preservation techniques and practices in Cyprus. Furthermore, a range of digital imaging methods and approaches were used to study, analyze and visualize historic photographs, plans and maps. Ultimately, this thesis looks critically at the medieval monuments of Cyprus as they came to stand today and offers a new reading as to their role in the making of the island’s medieval heritage.
Η παρούσα διατριβή μελετά την εμφάνιση και καθιέρωση της μεσαιωνικής κληρονομιάς της Κύπρου, μια πτυχή που δεν έχει διαμορφώσει πριν αυτοτελή μελέτη. Υποστηρίζει ότι οι κατασκευές θεωρούνται ως τα μεσαιωνικά μνημεία της Κύπρου σήμερα [2020] είναι προϊόν μιας διαδικασίας που ξεκίνησε, διαμορφώθηκε και συστηματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των Βρετανών του νησιού κανόνας. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1900 και διαμορφώθηκε ως την ίδρυση του Τμήματος Αρχαιοτήτων, το 1935. Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται το μεσαιωνικό μνημεία στον κατάλογο μνημείων του 1935 ως αρχείο, ο όρος είναι δάνειο από το βιβλίο του Φουκώ "η αρχαιολογία της γνώσης" (1969) και εξετάζει την παρουσία τους στον συγκεκριμένο κατάλογο ως διττή διαδικασία που αποτελείται από την επιλογή και τροποποίηση (προσδιορίζεται ως εργασίες επισκευής) σε κατασκευές. Η έρευνα για αυτή τη διατριβή αντλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από αρχειακές πηγές και ιδιαίτερα από την εξέταση ποικίλων υλικό που κυμαινόταν από επίσημα έγγραφα μέχρι προσωπικές επιστολές, φωτογραφίες και αρχιτεκτονικά σχέδια που ανακτήθηκαν σε αρχεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτό υλικό αναλύθηκε σε σχέση με την ιδεολογία και την πράξη της συντήρησης μνημείων αυτής της περιόδου, την θεωρία της αποκατάστασης όπως διαμορφωνόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη σχέση του με τις πολιτικές και γεωπολιτικές συνθήκες και τον τρόπο που αυτές αντανακλώνται στη λήψη αποφάσεων και την εφαρμογή τεχνικών και πρακτικών αποκατάστασης στην Κύπρο. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε μια σειρά από μεθόδους και προσεγγίσεις ψηφιακής απεικόνισης να μελετήσει, να αναλύσει και να οπτικοποιήσει ιστορικές φωτογραφίες, σχέδια και χάρτες. Τελικά, η διατριβή εξετάζει κριτικά τα μεσαιωνικά μνημεία της Κύπρου όπως αυτά υφίστανται σήμερα και προσφέρει μια νέα ανάγνωση ως προς την δημιουργία της μεσαιωνικής κληρονομίας.
National Documentation Centre (EKT)
