De cette étude nous pouvons tirer les conclusions suivantes: 1. L' ostéochondrite des métatarsiens est une affection relativement rare, qui irappe le plus souvent le sexe feminin. 2. La maladie fait son apparition à Γ âge de 10 à 18 ans, mais souvent les symptômes apparaissent plus tard. 3. La localisation interesse surtout le deuxième métatarsien, mois le troisième et rarement les autres métatarsiens. 4. Les causes principales de la maladie sont les microtraumatismes répétés du métatarsien, ainci que le derangement de Γ hématose de la tête du métatarsien. 5. Les lesions anatomo - pathologiques de la maladie ressemblent à celles des autres ostéochondrites, 6. Le diagnostic de la maladie de Köhler II, se base surtout sur l'examen radiologique. 7. Du point de vue thérapeutique, le traitement conservateur est de règle quand il s'agit des sujets jeunes et lorsque la maladie se trouve aux stades précoces. 8. L'intervention chirurgicale est le principal moyen thérapeutique de la maladie Köhler II. 9. La méthode Keller a des meilleurs résultats que la resection
de la tête du métatarsien.
Ό άκρος πους είναι έδρα πολλών ορθοπεδικών παθήσεων, μία δε εξ αυτών είναι ή δστεοχονδρΐτις τοΰ μεταταρσίον ή νόθος τον Kohler II ή νόσος τοϋ Freiberg. Ή νόσος αϋτη, ανήκουσα εις το μεγάλο κεφάλαιο τών οστεοχονδριτίδων, παρουσιάζει κοινά σημεία με αύτάς κατά την εμφάνισιν,την εξέλιξιν, την παθολογοανατομικήν εικόνα και την άκτινολογικήν τοιαύτην. 'Επίσης παρουσιάζει ανάλογον δυσκολίαν εις την θεραπευτικήν άντιμετώπισιν. "Οπως και ai λοιποί όστεοχονδρίτιδες, οντω και ή δστεοχονδρίτις τοϋ μεταταρσίου, ώς προς την αίτιολογίαν, δέν έχει είσέτι πλήρως διαλενκανθή.Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι ή συμβολή εις την μελέτην και θεραπείαν της προαναφερθείσης νόσου, ήτις μολονότι είναι σχετικώς σπανία, δεν παύει να άπασχολή και να προβληματίζη τον είδικόν Ιατρον ώς προς την διάγνωσιν και τήν ακολουθητέαν άγωγήν. Εις την μελέτην της νόσου ταύτηςπαρώθησεν ημάς ή ελλειψις επαρκούς 'Ελληνικής βιβλιογραφίας επί τοϋ θέματος και ή επιθυμία να σνμβάλωμεν, κατά το δυνατόν, είς τήν καλντέραν θεραπευτικήν άντιμετώπισιν της νόσου. Ή εν λόγω πάθησις καίτοι δέν καταλείπει βαρείαν άναπηρίαν, εν τούτοις, δέν παύει να είναι πηγή δυσάρεστων ενοχλημάτων κατά τήν δρθοστασίαν και βάδισιν, περιορίζουσα τήν δραστηριότητα τών πασχόντων. ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: 1. Ή όστεοχονδριτις των μεταταρσίων είναι σπανία σχετικώς πάθησις, προσβάλλουσα συχνότερον τα θήλεα. 2. Ή πάθησις αυτή εμφανίζεται εις ήλικίαν μεταξύ 10 και 18 ετών, πολλάκις όμως τα ενοχλήματα εκδηλώνονται βραδύτερον. 3. Ή έντόπισις ταύτης άφορα κυρίως εις τό δεύτερον μετατάρσιον, δλιγώτερον είς το τρίτον τοιούτον και σπανιώτερον εις τα λοιπά μετατάρσια. 4. Οί συχνά επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί τοΰ μεταταρσίου και ήέξ αυτών διαταραχή της αίματώσεως της κ€φαλής αύτοΰ, θεωρούνται υπό τών περισσοτέρων μελετητών αυτής ώς κυρία αίτια τής νόσου. 5. AS παθολογοανατομικαί αλλοιώσεις τής παθήσεως ταύτης προσομοιάζουν προς τάς τών λοιπών δστεοχονδριτίδων. 6. Ή διάγνωσις τής νόσου τοΰ Köhlrer II, στηρίζεται κυρίως επί τής ακτινολογικής εξετάσεως. 7. θεραπευτικώς εφαρμόζεται συντηρητική αγωγή, δσάκις ή νόσος απαντάται έπ'ι νεαρών ατόμων καί ευρίσκεται είς πρώϊμον παθολογοανατομικον στάδιον. 8. Ή έγχείρησις αποτελεί τδν κύριον τρόπον θεραπευτικής αντιμετωπίσεως τής νόσου του Köhler II. 9. Ή ^οοΌς Keller πλεονεκτεί έναντι τής Ικτομής τής κεφαλής του μεταταρσίου.
National Documentation Centre (EKT)
