Η άσκηση φαίνεται να προστατεύει από τον καρκίνο του μαστού και αυτή η προστασία είναι πιθανό να συμβαίνει μέσω του ελέγχου του βάρους κυρίως κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Κύριος στόχος της μελέτης αυτής ήταν να εξετάσει την πιθανή σχέση του κινδύνου καρκίνου του μαστού σε σχέση με διάφορα χαρακτηριστικά της άσκησης. Τα δεδομένα ελήφθησαν από ερωτηματολόγια που συμπληρώθηκαν σε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο, κατόπιν άδειας της επιστημονικής επιτροπής, και προσαρμόστηκαν σε Google Forms, διασφαλίζοντας την ανωνυμία. Τριακόσιες γυναίκες συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη και 92 από αυτές είχαν ιστορικό άσκησης. Σχεδόν τριπλάσιες γυναίκες χωρίς ιστορικό καρκίνου του μαστού έκαναν άσκηση αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της ημέρας σε σύγκριση με εκείνες με ιστορικό καρκίνου του μαστού που έκαναν άσκηση αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της ημέρας (40 έναντι 15). Αντίθετα, ένας μικρότερος αριθμός γυναικών χωρίς ιστορικό καρκίνου του μαστού ασκούνταν αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας σε σύγκριση με εκείνες με ιστορικό καρκίνου του μαστού που ασκούνταν αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας (17 έναντι 20) (λόγος πιθανοτήτων >3 με διάστημα εμπιστοσύνης >1 έως >7,5 και p<0,05). Το κύριο συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι ο προστατευτικός ρόλος της άσκησης στον καρκίνο του μαστού μετριάζεται όταν η άσκηση πραγματοποιείται αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία και η άσκηση επηρεάζουν τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι, στην παρούσα μελέτη, εξετάστηκε επίσης η ταυτόχρονη επίδραση του βάρους της γυναίκας στον επηρεασμό που ασκεί η «ημερήσια» ή η «νυκτερινή» άσκηση στον κίνδυνο καρκίνου του μαστού και διαπιστώθηκε ότι η επίδραση της νυχτερινής άσκησης παρέμεινε στατιστικά ισχυρή, παρά την αύξηση του διαστήματος εμπιστοσύνης του σχετικού κινδύνου. Έτσι, βγήκε το συμπέρασμα ότι η επίδραση της νυχτερινής άσκησης στον κίνδυνο καρκίνου του μαστού επηρεάζεται μόνο οριακά από το βάρος της γυναίκας.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
