Η σύγκρουση αποτελεί αναπόφευκτο συστατικό της σύγχρονης κοινωνίας και μια συνήθη κατάσταση κατά την συνεργασία των ανθρώπων. Αποτελεί μια κρυφή αντιπαράθεση που δεν έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και χαρακτηρίζεται ως φυσιολογική κατάσταση στο πλαίσιο των ανθρώπινων σχέσεων, αλλά και της συνεργασίας των ανθρώπων στο εργασιακό τους περιβάλλον. Η εκδήλωση μιας σύγκρουσης προϋποθέτει την ύπαρξη σχέσης και αλληλεξάρτησης ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα και δύναται να προκύψει κατά την διαδικασία αυτής της αλληλεπίδρασης, καθώς τα άτομα δεν λειτουργούν ανεξάρτητα μεταξύ τους, αλλά οι πράξεις του ενός επηρεάζουν και τον άλλον. Οι υπηρεσίες υγείας αποτελούν ένα εργασιακό περιβάλλον, όπου απασχολείται πλήθος επιστημονικών κλάδων και είναι αναμενόμενο στο πλαίσιο της συνεργασίας, της αλληλεπίδρασης και της ομαδικής εργασίας που απαιτείται για την παροχή ποιοτικής φροντίδας, να προκύψουν συγκρούσεις. Η σύγκρουση στους οργανισμούς μπορεί να είναι τόσο μεταξύ των εργαζομένων όσο και μεταξύ των εργαζομένων με τους διευθυντές τους, καθώς και μεταξύ ατόμων αλλά και μεταξύ ομάδων ή τμημάτων. Τα αίτια της σύγκρουσης σχετίζονται με τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων, ως προς τους στόχους, τις προτεραιότητες, τις αξίες, τα ενδιαφέροντα, αλλά και την ασάφεια των καθηκόντων των ατόμων στο εργασιακό περιβάλλον, το εργασιακό κλίμα, την επικοινωνία και τη μεταξύ τους σχέση. H συγκεκριμένη έρευνα εστιάζοντας στο φαινόμενο της διαχείρισης των συγκρούσεων και ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας, περιλαμβάνει μια ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις στο χώρο της υγείας οφείλονται στην ανεπάρκεια των πόρων σε υλικά και ανθρώπινο δυναμικό αλλά και στα προβλήματα οργάνωσης των μονάδων υγείας που προκύπτουν από: τους χαμηλούς μισθούς και την άδικη κατανομή αμοιβών και επιβραβεύσεων, τις δύσκολες συνθήκες εργασίας, την κουλτούρα των εργαζομένων και του οργανισμού, τα επικοινωνιακά προβλήματα, την ένταση που δημιουργείται στο χώρο εργασίας μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και του φόρτου εργασίας από το ασαφές καθηκοντολόγιο και τις εντολές που δίνονται από περισσότερους από έναν προϊσταμένους που οδηγούν στην εμφάνιση του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης, τις εκπαιδευτικές διαφορές του προσωπικού που οδηγούν στον ανταγωνισμό, αλλά και την έλλειψη επιμόρφωσης σε θέματα επαγγελματικά και διαχείρισης συγκρούσεων. Οι τεχνικές διαχείρισης της σύγκρουσης είναι ο ανταγωνισμός, η υποχώρηση/ αποφυγή, η συνεργασία, ο συμβιβασμός και η προσαρμογή και η εφαρμογή τους εξαρτάται από την στρατηγική που θα επιλέξουν να ακολουθήσουν οι εμπλεκόμενοι. Αν και η τεχνική που επιλέγεται συχνότερα είναι η αποφυγή, η τεχνική της συνεργασίας είναι η πιο αποτελεσματική. Ο ρόλος του ηγέτη είναι μείζονος σημασίας, αφού πρωταρχικό του καθήκον είναι να δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να μπορούν να εργαστούν εναρμονισμένα γύρω από τις κοινές αξίες και το όραμα του οργανισμού.
.jpg){kind=logo}
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.)
