Περίληψη
Εισαγωγή: Η οσφυαλγία είναι μια από τις κυριότερες παθήσεις που ταλαιπωρούν χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ενώ παράλληλα πλήττουν την οικονομία πολλών κρατών αφού αποτελεί ένα πρόβλημα χρόνιο για την επίλυση του οποίου γίνονται μεγάλες χρηματικές δαπάνες ετησίως. Ως τρόποι αντιμετώπισης έχουν προταθεί πολλές μέθοδοι, μία από αυτές αποτελεί και η υδροθεραπεία. Παρ ΄όλα αυτά υπάρχουν ακόμα διχασμοί σχετικά με τον βαθμό της αποτελεσματικότητάς της.
Σκοπός Εργασίας: Η παρούσα συστηματική ανασκόπηση, ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2022 και μελετά την αποτελεσματικότητα της χρήσης θεραπευτικού ασκησιολογίου στο νερό είτε ως μεμονωμένη θεραπεία είτε συνδυαστικά με άλλες μεθόδους για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της οξείας ή χρόνιας, μη ειδικής και ειδικής οσφυαλγίας.
Μεθοδολογία: Για τον σκοπό αυτό έγινε αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων «PubMed», «Physiotherapy Evidence Database» (PEDro), «Cochrane Central Register of Controlled Trials» (CENTRAL) και «Scopus». Αναζήτηση έγινε σε τυχαιοποιημένες μελέτες και κλινικές δοκιμές το χρονικό περιθώριο 2016 έως 2022, με την πιο σύγχρονη μελέτη να έχει δημοσιευθεί το 2021. Οι μελέτες αναφέρονται σε άτομα με ειδική ή μη ειδική οσφυαλγία και η παρέμβαση αφορά την θεραπευτική άσκηση στο νερό μεμονωμένα ή συνδυαστικά με άλλες μεθόδους. Για την αξιολόγηση της ποιότητας των μελετών χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα PEDro.
Αρχικά 225 μελέτες συγκεντρώθηκαν, από τις οποίες μόνο 13 πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης, και τελικά 8 συμπεριλήφθηκαν στην συστηματική ανασκόπηση. Ο μέσος όρος για την ποιότητα των άρθρων ήταν 7,5, καλή βαθμολογία. Οι μετρήσεις που προκύπτουν αφορούν κυρίως τον πόνο, τον βαθμό λειτουργικότητας και αναπηρίας, την κινησιοφοβία, την μυϊκή ενεργοποίηση, την ελαστικότητα, την στατική και δυναμική ισορροπία, και την γενικότερη ποιότητα ζωής.
Αποτελέσματα: Στην πλειοψηφία των άρθρων φανερώνεται ότι ένα υδροθεραπευτικό πρόγραμμα υπερτερεί άλλων μεθόδων θεραπείας. Κυρίως, επιφέρει θετικά αποτελέσματα στη βελτίωση της ψυχολογίας του ασθενή, ενώ παράλληλα, υπάρχουν θετικά ευρήματα όσων αφορά την μείωση του πόνου και την αύξηση της λειτουργικότητας, αν και η διαφορά με θεραπευτικό πρόγραμμα στο έδαφος είναι μικρή.
IV
Επιπλέον, όσων αφορά άλλες παραμέτρους, δεν παρουσιάζονται μεγάλες διαφορές μεταξύ υδροθεραπείας και άλλων μεθόδων.
Συμπέρασμα: Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι η υδροθεραπεία ωφελεί τους ασθενείς με πολύ έντονο οσφυϊκό πόνο ή φοβία έναρξης άσκησης στα αρχικά στάδια της θεραπείας παρέχοντάς τους ένα ασφαλές περιβάλλον εκτέλεσης ενός ασκησιολογίου, το οποίο μελλοντικά μπορεί να συνεχιστεί εκτός πισίνας. Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για την εκτίμηση του χρονικού
διαστήματος διατήρησης των αποτελεσμάτων, την επίδραση στην ψυχολογία των ασθενών και την εκτίμηση της σχέσης, μεταξύ της έντασης της άσκησης και της θερμοκρασίας του νερού, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα πιο αποτελεσματικό πρόγραμμα.
.jpg){kind=logo}
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.)
