Παγκοσμίως, η πλαστική ρύπανση γίνεται ένα μείζον ανθρωπογενές περιβαλλοντικό πρόβλημα. Η παραγωγή πλαστικού έχει αυξηθεί εκθετικά από τότε που εφευρέθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του εικοστού αιώνα, και η αντοχή και η μακροζωία του έχουν δημιουργήσει προβλήματα στο περιβάλλον. Τα πλαστικά θραύσματα εισέρχονται στον ωκεανό μέσω απορροής, λυμάτων ή ακατάλληλης διάθεσης, όπου φυσικές δυνάμεις (δράση των κυμάτων, καιρικές συνθήκες) τα διασπούν σε μικροπλαστικά (πλαστικά θραύσματα < 5 mm). Το μέγεθος των μικροπλαστικών, επιτρέπει την κατάποσή τους από χιλιάδες είδη οργανισμών σε όλο το τροφικό πλέγμα. Επιπλέον, οι εικόνες πλασμάτων παγιδευμένων σε πλαστικά απορρίμματα και απορριπτόμενα αλιευτικά εργαλεία είναι συνηθισμένες στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, χρησιμοποιώντας συχνά εικόνες θαλάσσιας μεγαλοπανίδας (π.χ. φάλαινες, χελώνες), με αποτέλεσμα, η ευαισθητοποίηση του κοινού να είναι πλέον σε υψηλό επίπεδο. Παρά τις προσπάθειες για τη μείωση των πλαστικών απορριμμάτων που εισέρχονται στο περιβάλλον, είναι αδύνατο να απομακρυνθεί το μεγαλύτερο μέρος του πλαστικού που βρίσκεται ήδη στο περιβάλλον και μεγάλο μέρος αυτού θα παραμείνει για δεκαετίες, αν όχι για αιώνες. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι το πλαστικό αποδομείται με την πάροδο του χρόνου, διασπάται και μετατρέπεται σε πολυάριθμα μικρά σωματίδια γνωστά ως μικροπλαστικά. Λόγω της ευρείας παρουσίας πλαστικών, τα μικροπλαστικά θεωρούνται πλέον ένας πανταχού παρών περιβαλλοντικός ρύπος, σε όλο τον κόσμο. Είναι κατανοητό ότι τα περισσότερα μικροπλαστικά θα προέρχονται από αντικείμενα που παράγονται και χρησιμοποιούνται στην ξηρά, ωστόσο δεν έχει δοθεί η δέουσα προσοχή στους υδατικούς πόρους, ως περιβάλλον υποδοχής μικροπλαστικών και στις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και την οικολογία. Οι νέες τάσεις ενθαρρύνουν μια αναπτυσσόμενη βιομηχανία εναλλακτικών υλικών, των βιοπλαστικών. Τα βιοπλαστικά μπορούν να οριστούν ως πλαστικά, κατασκευασμένα από βιομάζα (π.χ. καλαμπόκι, ζαχαροκάλαμο). Αυτά τα υλικά επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στην εξοικονόμηση ορυκτών καυσίμων, στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και των πλαστικών απορριμμάτων. Η βιοαποδόμηση των βιοπλαστικών έχει αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και καθιστά αδήριτη την ανάγκη για παραγωγή και χρήση βιοδιασπάσιμων πλαστικών. Τα βιοπλαστικά και τα βιοδιασπάσιμα προϊόντα παρουσιάζονται συχνά ως μια από τις πιθανές λύσεις για τον μετριασμό των ειδών μιας χρήσης με βάση το πετρέλαιο. Ο κύριος σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση των κύριων γνωστικών κενών σε αυτό το πεδίο. Επιπλέον, γίνεται μια απόπειρα να απαντηθεί το ερώτημα εάν τα βιαδιασπάσιμα πλαστικά αποτελούν τη λύση του προβλήματος της πλαστικής ρύπανσης.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
