Σύμφωνα με την παρούσα πτυχιακή εργασία, τα παιδιά με Σύνδρομο Williams (ΣW)
ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο κόσμο λόγω έλλειψης ενός τμήματος στο χρωμόσωμα
7. Το συγκεκριμένο σύνδρομο αποτελεί μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή και τα
άτομα που πάσχουν εμφανίζουν μέτρια νοητική αναπηρία. Αρχικά, είχε θεωρηθεί πως
οι πάσχοντες διατηρούν τις επικοινωνιακές τους ικανότητες. Σκοπός της παρούσας
εργασίας είναι η διεξοδική μελέτη των επικοινωνιακών ικανοτήτων νηπίων με
σύνδρομο Williams. Σχετικά με την μέθοδο, χρησιμοποιείται ποιοτική έρευνα, με
συμμετέχοντες 5 νήπια με ΣW ηλικίας 38-89 μηνών που συγκρίθηκαν με 5 τυπικά
αναπτυσσόμενα (ΤΑ) παιδιά ηλικίας 17-49 μηνών, αντίστοιχου επιπέδου λεκτικής και
μη λεκτικής νοημοσύνης. Τα παιδιά μαγνητοσκοπήθηκαν σε συνθήκη ελεύθερου
παιχνιδιού με τις μητέρες τους στο περιβάλλον του σπιτιού. Ακολούθησε
μικροανάλυση των μη λεκτικών συμπεριφορών των παιδιών και των μητέρων, ενώ
αναλύθηκε και η λειτουργία των λεκτικών φράσεων των μητέρων. Τα αποτελέσματα
δείχνουν πως τα νήπια με ΣW αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε συνεργατικό
παιχνίδι σε σύγκριση με τα ΤΑ παιδιά. Ωστόσο, στην ομάδα ΣW το σύνολο των
επεισοδίων συνεργατικού παιχνιδιού είναι κατευθυνόμενο, καθώς ακολουθεί μετά
από κατευθυντήρια φράση της μητέρας. Οι μητέρες των παιδιών με ΣW
χρησιμοποιούν περισσότερες κατευθυντήριες φράσεις από ότι οι μητέρες των ΤΑ
παιδιών. Επιπλέον, το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της κατευθυντήριας φράσης
της μητέρας και της ανταπόκρισης του παιδιού είναι μεγαλύτερο στα νήπια με ΣW σε
σύγκριση με τα ΤΑΝ. Το ποσοστό βλεμματικής επαφής κατά τη συνεργατική
επικοινωνία είναι μεγαλύτερο στα παιδιά ΤΑ. Τέλος, τα ΤΑ παιδιά εμφανίζουν
ομαλές μεταβολές στον αλληλοσυντονισμό της προσοχής στη διάρκεια του χρόνου,
συγκριτικά με τα παιδιά με ΣW που παρουσιάζουν απότομες μεταβολές. Η συζήτηση
επικεντρώνεται σε πιθανές ερμηνείες των σοβαρών προβλημάτων στις
επικοινωνιακές ικανότητες νηπίων με ΣW και στην ανάγκη διερεύνησης ευαίσθητων
δεικτών για τη μελέτη τους.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
