Η παρούσα εργασία εκπονήθηκε με σκοπό την εύρεση της φέρουσας ικανότητας αβαθών θεμελιώσεων από την σκοπιά της πιθανοτικής ανάλυσης, προκειμένου να διερευνηθεί η επίδραση της αβεβαιότητας στην ευστάθεια τους. Η εργασία διαρθρώνεται σε δύο βασικά μέρη, το θεωρητικό σκέλος και την επίλυση του προβλήματος. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, το θεωρητικό μέρος διακρίνεται σε τέσσερις ενότητες. Στην πρώτη ενότητα, επιδιώκεται η εισαγωγή στο θέμα και αποτυπώνονται πληροφορίες για τα εδάφη και τους τρόπους διάκρισης τους, τις θεμελιώσεις , τα είδη των θεμελιώσεων αλλά και τις λύσεις άνω και κάτω ορίου στην επίλυση των γεωτεχνικών προβλημάτων. Στην δεύτερη ενότητα, παρουσιάζονται οι κλασικές προσεγγιστικές επιλύσεις του προβλήματος της φέρουσας ικανότητας (Terzaghi, Meyerhof, Brinch Hansen κ.α.) με αναλυτικό τυπολόγιο και διατυπώνονται συνοπτικά οι διαφορές μεταξύ των συγκεκριμένων μεθόδων. Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται η μέθοδος των έργων work rate που θα χρησιμοποιηθεί και στο μέρος της επίλυσης του προβλήματος (Κεφάλαιο 5 Ανάλυση), αλλά και υπόλοιπες αριθμητικές μέθοδοι (πεπερασμένα στοιχεία, τροποποιημένο προσομοίωμα cam clay κ.α.). Στην τρίτη ενότητα, αφού αναλυθούν η κανονική κατανομή και η κατανομή t-student, διατυπώνονται οι σημαντικότερες μέθοδοι πιθανοτικής ανάλυσης (Monte Carlo, First Order Reliability Method, Point Estimate Method κ.α.) και επιχειρείται η σύγκριση τους με βάση ορισμένες ιδιότητες. Στην τέταρτη ενότητα του θεωρητικού μέρους παρουσιάζεται η πρώτη γενιά του Eυρωκώδικα 7, οι έννοιες που εισήγαγε καθώς και η εκτίμηση των μηχανικών ιδιοτήτων βάση αυτού. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας με την επίλυση του προβλήματος, δίνοντας έμφαση στη μέθοδο work rate εντοπίζεται η κρίσιμη γωνία ενός μηχανισμού αστοχίας για την οποία του ασκείται το ελάχιστο οριακό φορτίο. Στη συνέχεια, με εφαρμογή της πιθανοτικής μεθόδου FORM υπολογίζονται τα στατιστικά μεγέθη του περιθωρίου ασφαλείας SM (SM95%) και του συντελεστή ασφαλείας (FS95%) για την σύγκριση τους με τα ντετερμινιστικά αποτελέσματα (SMbest,estimate , FSbest,estimate). Τέλος, η εργασία απαρτίζεται από τρία παραρτήματα όπου παρουσιάζονται αναλυτικοί υπολογισμοί μηχανισμών αστοχίας με το χέρι και το excel. Τελικά, παρατηρείται ότι η κρίσιμη γωνία για έναν μηχανισμό αστοχίας κατά την ντετερμινιστική ανάλυση δεν συμπίπτει με εκείνη που προκύπτει για τον ίδιο μηχανισμό πιθανοτικά. Συνεπώς, ένας μηχανισμός που ντετερμινιστικά θεωρείται ασφαλής ενδέχεται πιθανοτικά να καταρρέει. Συμπερασματικά, διαπιστώνεται ότι ο βαθμός της αβεβαιότητας των παραμέτρων αντοχής συνοχή και γωνία διατμητικής αντοχής, μέσω της τιμής της τυπικής τους απόκλισης, είναι εκείνος που θα καθορίσει την διαφορά μεταξύ της ντετερμινιστικής και της πιθανοτικής ανάλυσης καθώς και το αν θα υπάρξει ή όχι αστοχία της θεμελίωσης.
.jpg){kind=logo}
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.)
