Εισαγωγή: Η παρουσία αυτοαντισωμάτων, είναι από τα χαρακτηριστικά ευρήματα της αυτοανοσίας, η παραγωγή των οποίων είναι αντιγονικά καθορισμένη. Η παρουσία, η ένταση και η φύση της ανοσιακής απάντησης δείχνει τη διαταραχή, που είναι δυνατό να οδηγήσει στην εμφάνιση αυτοάνοσης νόσου. Ως εκ τούτου η ανίχνευση των αυτοαντισωμάτων προσφέρει αρκετές κλινικές πληροφορίες διότι η ύπαρξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης διάγνωσης, ως δείκτης κατάταξης, καθώς επίσης ως δείκτης για έλεγχο της δραστηριότητας και πρόγνωσης της νόσου.
Σκοπός: Η περιγραφή και ανάπτυξη των κλινικών εκδηλώσεων δυο συστηματικών αυτοάνοσων νοσημάτων: της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας (ΡΑ) και του Συστηματικού Ερυθηματώδη Λύκου (ΣΕΛ), καθώς επίσης η ανάδειξη της αξίας διενέργειας ορολογικών εξετάσεων στο Ανοσολογικό εργαστήριο για την ανίχνευση των συστηματικών αυτοαντισωμάτων, που είναι παρόντα σε επίπεδο αρχικής διάγνωσης των νοσημάτων αυτών. Ο προσδιορισμός ειδικών αυτοαντισωμάτων για τα δυο αυτά νοσήματα είναι αναμφίβολα σημαντικός στην κλινική πράξη, στην παρακολούθηση και ανταπόκριση σε διάφορα θεραπευτικά σχήματα.
Μέθοδοι: Οι χρησιμοποιημένες μέθοδοι στην εργασία για την ανίχνευση δεικτών διάγνωσης, κατάταξης, δραστηριότητας της νόσου, καθώς και δεικτών πρόγνωσης της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας και του Συστηματικού Ερυθηματώδη Λύκου είναι ο έμμεσος ανοσοφθορισμός (IFA) και η ανοσοενζυμική μέθοδος ELISA. Εφαρμόστηκαν σε 100 ασθενείς συνολικά, οι μισοί με διάγνωση ΡΑ και οι υπόλοιποι με ΣΕΛ. Τα εξεταζόμενα αυτοαντισώματα που ταυτοποιήθηκαν με τις προαναφερθείσες μεθόδους είναι τα κάτωθι:
αντιπυρηνικά αντισώματα (ΑΝΑ), αντισώματα έναντι διπλής έλικας του DNA (anti-dsDNA), αντισώματα έναντι του κυκλικού κιτρουλλιωμένου πεπτιδίου (anti-CCP), εκχυλιζόμενα αντιγόνα του πυρήνα (anti-ENA) (με ειδικότητα: Sm, SSA,SSB,RNP), αντισώματα έναντι του κυτταροπλάσματος των ουδετερόφιλων (P-ANCA & C-ANCA), αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα (aCL & Β2GPI)
Αποτελέσματα: Μετά την τέλεση των εργαστηριακών δοκιμών στο δείγμα των ασθενών η σύγκριση των αποτελεσμάτων και για τα δύο νοσήματα παρουσιάζεται στον παρακάτω συγκεντρωτικό πίνακα.
ΕΞΕΤΑΣΗ
ΑΝΑ: 90% ΡΑ, 100% ΣΕΛ
dsDNA: 2% ΡΑ, 28% ΣΕΛ
ENA: 8% ΡΑ, 21% ΣΕΛ
CCP: 74% ΡΑ, - ΣΕΛ
B2GP1: - ΡΑ, 8% ΣΕΛ
aCL: - ΡΑ, 10% ΣΕΛ
Συμπεράσματα: Η εργαστηριακή διερεύνηση της ΡΑ συμβάλλει και για την διάγνωση της νόσου και για τον καθορισμό της πορείας και πρόγνωσής της. Τα αντι-CCP αντισώματα αποτελούν διαγνωστικό κριτήριο και προγνωστικό δείκτη βαρύτητας της νόσου. Η ανίχνευση των αντι-CCP αντισωμάτων συμμετέχει στην έγκαιρη και καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου διευκολύνοντας τις θεραπευτικές αποφάσεις και καθοδηγώντας τις θεραπευτικές επιλογές.
Η παρουσία των anti-dsDNA αποτελεί διαγνωστικό κριτήριο του ΣΕΛ. Η ειδικότητά τους για τη νόσο προσεγγίζει το 100%, αφού σπάνια ανιχνεύονται σε άλλα νοσήματα ή σε υγιή άτομα. Επίσης, σχετίζονται επίσης με την πρόγνωση του ΣΕΛ και ιδιαίτερα με την ενεργότητα της νεφρίτιδας του λύκου.
Τα αντι-Sm αντισώματα θεωρούνται ειδικά για τον ΣΕΛ, συμπεριλαμβάνονται στα διαγνωστικά κριτήρια της νόσου και ανευρίσκονται σπάνια στη ΡΑ.
Τα αντιφωσφολιπιδικα αντισωμάτα (aPL) αποτελούν κριτήριο διάγνωσης του ΣΕΛ. Εμφανίζονται στους ασθενείς με λύκο και περίπου το 10% των ασθενών με ΣΕΛ μπορεί να έχουν αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο (APS).
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
