Στην παρούσα εργασία χρησιμοποιήσαμε τα εργαλεία της Βιομηχανικής Οργάνωσης του τραπεζικού τομέα, των μακροοικονομικών εφαρμογών των οικονομικών ατελειών και του στοχευμένου πληθωρισμού μετακινούμενοι με αυτό τον τρόπο στη Νέο-Κεϋνσιανή οικονομική θεωρία. Υποθέτοντας πρωτίστως ότι οι τιμές δεν είναι άκαμπτες αλλά εύκαμπτες, οι πληθωριστικές προσδοκίες είναι προσαρμοστικές και μακροπρόθεσμα το εισόδημα είναι ίσο με το επίπεδο πλήρους απασχόλησης, δημιουργήσαμε τη δομική μορφή ενός δυναμικού μοντέλου Νέο-Κεϋνσιανού τύπου. Μέσω αυτού, καθορίσαμε τον κανόνα προσδιορισμού του ρυθμού αύξησης της ονομαστικής προσφοράς χρήματος (υπό την προϋπόθεση, ότι η Κεντρική Τράπεζα ενδιαφέρεται για τη σταθερότητα του πραγματικού αποθέματος της προσφοράς χρήματος), ο οποίος εγγυάται την ισότητα μεταξύ πληθωρισμού και ρυθμού αύξησης αυτής της προσφοράς, αλλά και επιτρέπει στην Κεντρική Τράπεζα να αντισταθμίσει τα αποτελέσματα μιας επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής στο πραγματικό απόθεμα χρήματος. Επομένως, οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι η νομισματική πολιτική μπορεί να έχει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα σε πραγματικά μεγέθη.
