Η αμυντική και στρατιωτική διπλωματία έχει αναχθεί από τα σύγχρονα αναπτυγμένα κράτη ως μια μορφή διπλωματίας που επιφέρει σημαντικά οφέλη στη διαδικασία επίτευξης των στρατηγικών στόχων τους. Χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί στη διεθνή βιβλιογραφία ένας πλήρης διαχωρισμός των δύο παραπάνω εννοιών, επιχειρείται με την παρούσα εργασία να αναλυθεί ο τρόπος με την οποίο η στρατιωτική/αμυντική διπλωματία λειτουργεί ως ήπια πηγή ισχύος και οι μορφές με τις οποίες εκδηλώνονται στο σύγχρονο διεθνές σύστημα. Τέλος, αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο οι δύο σημερινές υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και Κίνα, χρησιμοποιούν τις συγκεκριμένες μορφές διπλωματίες.
