Η καθημερινή ενασχόληση των φοιτητριών και φοιτητών του ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ, λόγω της επιβάρυνσης από τα υποχρεωτικά μαθήματα κύκλου σε συνδυασμό με τις προσωπικέςενασχολήσεις με αθλήματα παρουσιάζουν αρκετούς τραυματισμούς. Προηγούμενες έρευνες
έχουν δείξει ότι ο πιο συχνός τραυματισμός είναι το διάστρεμμα της ποδοκνημικής (ΠΔΚ) άρθρωσης (το οποίο αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του συνόλου των τραυματισμών στηνΠΔΚ). Παρόλα αυτά το διάστρεμμα είναι συχνός τραυματισμός όχι μόνο στον αθλητικό
πληθυσμό αλλά και στη γενική κοινότητα.
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να αξιολογήσει τα λειτουργικά ελλείμματα που εμφανίζονται στο χρονικό διάστημα έως και 3 χρόνια μετά από ένα διάστρεμμα στην ποδοκνημική άρθρωση σε φοιτητές / τριες του ΤΕΦΑΑ, ΔΠΘ .
Δείγμα
Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 22 φοιτήτριες και φοιτητές και από τα τέσσερα έτη
φοίτησης του ΔΠΘ, με μέσο όρο ηλικίας 20,9 ± 1,4 έτη.
Μεθοδολογία
Στη μεθοδολογία , χρησιμοποιήσαμε ορισμένα τεστ τα οποία είναι :
1. Μέθοδος Biodex
2. Άλμα σε μήκος
3. Άλμα τριπλούν
Αποτελέσματα
Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS, και
συγκεκριμένα η περιγραφική ανάλυση T-test (paired samples ).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης T-test (paired samples) , δεν βρέθηκαν να
υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ της υγιούς και τραυματισμένης άρθρωσης
της ποδοκνημικής μετά από διάστρεμμα , για τα τεστ :
α) άλμα σε μήκος : t(14)=1,170 (p=0,262),
β) για το triple jump t(14)=0,128 , (p=0,900),
2
γ) για τη συνολική απόκλιση από το οριζόντιο επίπεδο t(14)=1,629 (p=0,126)
δ) για την πρόσθια οπίσθια απόκλιση t(14)=1,255 (p=0,197)
ε) για την έσω-έξω πλάγια απόκλιση t(14)=1,155 (p=0,267).
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
