Η ενασχόληση με τον περιοδικό τύπο προσφέρει πολύτιμο πρωτογενές
υλικό που βοηθάει στη μελέτη της λογοτεχνικής ατμόσφαιρας αλλά και των ιδεολογιών και νοοτροπιών μιας εποχής. Το περιοδικό Ενδοχώρα εκδίδεται στα Ιωάννινα από το 1959-1966 και διακόπτεται με τη δικτατορία. Κυκλοφορούν τριανταεπτά τεύχη με οκτώ από αυτά να δημοσιεύονται διπλά, ενώ το τριακοστό όγδοο τεύχος τυπώθηκε αλλά δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει. Στόχος της εκδοτικής ομάδας ήταν η δημιουργία ενός διαύλου επικοινωνίας μεταξύ της τοπικής
λογοτεχνικής παραγωγής με τη σύγχρονη λογοτεχνία. Η Ενδοχώρα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ηπειρωτικά μεταπολεμικά περιοδικά στους κόλπους του οποίου συσπειρώνονται οι περισσότεροι Ηπειρώτες λογοτέχνες της εποχής αλλά και πολλοί αναγνωρισμένοι λογοτέχνες μεταξύ των οποίων ο Μ. Αναγνωστάκης, Ν. Βρεττάκος, Ν. Καρούζος, Τ. Σινόπουλος, Ν. Χριστιανόπουλος κ. ά. Ωστόσο, το
βασικό πυρήνα συγκροτούν ο Γιάννης Δάλλας, ο Κίμων Τζάλλας, ο Χριστόφορος Μηλιώνης, ο Φρίξος Τζιόβας και από το 1964 και ο Στέφανος Σταμάτης. Στην εκδοτική ομάδα ανήκαν ακόμη ο Θ. Τζούλης, ο Αχ. Λεοντάρης, ο Αν. Τασούλας και Φ. Τουλούπης. Πρόκειται για μια οργανωμένη λογοτεχνική ομάδα που ανταλλάσσει απόψεις και κριτικές διαμορφώνοντας τη λογοτεχνία της μεταπολεμικής εποχής. Είναι γνωστό πως την ίδια περίοδο κυκλοφορεί και το περιοδικό Ηπειρωτική Εστία (1952-1992), γεγονός που αποδεικνύει την έντονη
λογοτεχνική δραστηριότητα της περιοχής της Ηπείρου και προσθέτεται στους λόγους για τους οποίους αξίζει να μελετήσουμε και την Ενδοχώρα. Η Ενδοχώρα συνιστά μια εξαιρετική πηγή για να πλησιάσει κανείς τη μεταπολεμική λογοτεχνία της Ηπείρου και τους τρόπους με τους οποίους αλληλεπιδρά με τις σύγχρονές της τάσεις. Περιλαμβάνει σημειώματα που αφορούν τις τέχνες και διαμορφώνουν
απόψεις, σχόλια και χρονικά. Ορισμένοι από τους λογοτέχνες επιθυμώντας να δηλώσουν τη παρουσία του περιοδικού δημοσιεύουν εκεί τα πρώτα τους πεζά και εκδίδουν τα πρώτα τους βιβλία από τις «Εκδόσεις “Ενδοχώρα”».
Studying the periodical press offers valuable primary source material, which aids in the research of the literary atmosphere and the ideologies, so as the ethos of an era. The “Endochora” journal was published in Ioannina from 1959 till 1966 and its printing was discontinued due to the dictatorship. Thirty-seven issues were
published, with eight of them circulating in two issues, while the thirty-eightieth issue was printed, but never made it into distribution. The aim of the editorial team was to create a channel of communication between the local literary production and the modern literature. The “Endochora” is one of the most important Epirotic post war journals, which “encloses” the majority of the Epirotic writers of that period
along with many recognized writers such as M. Anagnostakis, N. Vrettakos, N. Karouzos, T. Sinopoulos, N. Christianopoulos, etc. However, the main core of the team consists of Yannis Dallas, Kimon Tzallas, Xristoforos Milionis, Frixos Tziovas, and from 1964 Stefanos Stamatis. Part of the editorial team were also Th. Tzoulis, Ach. Leontaris, An. Tasoulas and F. Touloupis. It was an organized literary
group which exchanged opinions and critiques, thus shaping the literature of the post-war era. It is known that during the same period the journals “Εpirotiki Estia” (1952-1992) was also published, a fact that serves as a testimony for the intense literary activity of the area of Epirus and consequently adds to the reasons why “Endochora” is a topic worth of further research. “Endochora” makes for an
excellent source for anyone who wants to approach the post-war literature of Epirus and the ways in which it interacts with its contemporary trends. It contains notes on the arts that form opinions, commentaries and annals. Some of the writers, wishing to make a statement on the presence of the journal, publish their first proses and
their first books by “Endochora Publications”.
121 σ.
Βιβλιογραφία: σ. 118-121
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
