Βιβλιογραφία : σ. 116 - 124
AIM: Chronic kidney disease is worldwide a serious public health problem. The number of patients with chronic kidney disease is constantly increasing and kidney transplantation constitutes the only life-saving treatment. Unfortunately, the lack of organ donors, as well as huge waiting lists, are responsible for the deaths of thousands of patients. This research aimed to study the knowledge and the attitude of both patients who suffer from chronic kidney disease and their families regarding organ and tissue donation. MATERIAL AND METHODS: 104 patients with chronic renal failure and 74 relatives participated in our study. By the use of questionnaires, we researched the level of patients knowledge and information about organ donation and transplants. Furthermore, we were concerned about patients and relatives attitudes towards donation before and after the disease appearance. Finally, we considered how religion affects their attitude.
RESULTS: The lack of information regarding organ donation and transplants was confirmed. The lack of trust in the organ management and distribution system. However, after the diagnosis of the disease, many people changed their attitudes towards organ donation. Additionally, most of the participants believe that organ donation would increase if it was rewarded as well as, they recognize that would be illegal to find a transplant, especially for a relative. Finally, no religious belief seems to be an obstacle, as, according to the answers, they are in favor of donation and transplants. CONCLUSIONS: The need for transplantation in patients with chronic kidney disease, who live trapped for years in some form of substitution affects both themselves and their relatives. Informing the citizens, the patients, the relatives is necessary. The lack of information as well as the need for trust in the system of organs management and disposal is reflected in the field of transplants and organ donation. The only solution seems to be the systematic, methodical and valid information by experts, to increase organ donation and to restrict organ transactions in order to maintain human dignity.
ΣΚΟΠΟΣ: Η χρόνια νεφρική νόσος αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκοσμίως. Ο αριθμός των ασθενών που χρειάζονται θεραπεία υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας με δυσοίωνες μέχρι τώρα προβλέψεις. Αν και η μεταμόσχευση νεφρού αναγνωρίζεται ως η μοναδική σωτήρια θεραπεία, η δραματική έλλειψη οργάνων και οι τεράστιες λίστες αναμονής ευθύνονται για τον θάνατο χιλιάδων νεφροπαθών. Σκοπός της μελέτης ήταν να ερευνηθεί η γνώση και η στάση τόσο των νεφροπαθών όσο και των οικογενειών τους ως προς τη δωρεά οργάνων και ιστών. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στην έρευνα συμμετείχαν 104 ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (88 αιμοκαθαιρόμενοι και 16 υπό περιτοναϊκή πλύση) και 74 συγγενείς αυτών. Με την χρήση ερωτηματολογίων και ομαδοποιώντας τις απαντήσεις στην κατεύθυνση τεσσάρων ερευνητικών ερωτημάτων, διερευνήθηκε το επίπεδο γνώσης και ενημέρωσής τους σχετικά με τη δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις. Επίσης, ερευνήθηκε η στάση τους απέναντι στη δωρεά και κατά πόσο αυτή άλλαξε μετά την ασθένεια ή συνδέεται με τη θρησκεία. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πρωτίστως, αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο σύνολο των ερωτήσεων, η έλλειψη ενημέρωσης ως προς την δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις στο 59,6% (n=62) των ασθενών και 67,2% (n=39) των συγγενών, διαπιστώθηκε έλλειψη εμπιστοσύνης στο σύστημα διαχείρισης και διακίνησης οργάνων 16,5% (n=14) και 20,7% (n=12) των ασθενών και των συγγενών αντίστοιχα. Ωστόσο, μετά την διάγνωση της νόσου, πολλοί ήταν αυτοί που άλλαξαν στάση απέναντι στη δωρεά οργάνων. Παράλληλα, οι περισσότεροι πιστεύουν πως η δωρεά οργάνων θα αυξανόταν αν ανταμειβόταν 47,1% (n=49) των ασθενών 63,5% (n=47) των συγγενών, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό θα παρανομούσε προκειμένου να βρει μόσχευμα, κυρίως για συγγενικό του πρόσωπο 73,1% (n=76) των ασθενών και 45,9% (n=34) των συγγενών. Τέλος, η θρησκεία δεν αποτελεί εμπόδιο, καθώς, σύμφωνα με τις απαντήσεις 91,5% (n=54) των ασθενών 96,1% (n=49) των συγγενών, τάσσεται υπέρ της δωρεάς και των μεταμοσχεύσεων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ανάγκη μεταμόσχευσης στους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο, που ζουν εγκλωβισμένοι για χρόνια σε κάποια μορφή υποκατάστασης επηρεάζει εκτός από τους ίδιους και τους οικείους τους. Η ενημέρωση των πολιτών, των ασθενών, των συγγενών είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Η έλλειψής της, αλλά και η ανάγκη εμπιστοσύνης στο σύστημα διαχείρισης και διάθεσης οργάνων, που αναπόφευκτα περνάει μέσα από αυτήν, αποτυπώνεται στα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά της χώρας μας τόσο στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων όσο και στη δωρεά οργάνων. Η μοναδική λύση φαίνεται πως είναι η συστηματική, μεθοδευμένη και έγκυρη ενημέρωση από τους πλέον αρμόδιους, ώστε να αυξηθεί η προσφορά για να καλύψει τη ζήτηση, να περιοριστεί η αγοροπωλησία οργάνων και να διασωθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, είτε πρόκειται για δότες είτε για λήπτες.
124 σ.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
