73 σ.
Βιβλιογραφία : σ. 67 - 73
Introduction: The present study was conducted to investigate the impact on survival of adherence to the latest KDIGO Clinical Guidelines concerning the management of Bone and Mineral Disorders (CKD-MBD) in Final Stage Chronic Kidney Disease (FSCKD) patients
undergoing renal replacement therapy with an artificial kidney.
Patients and Methods: The study included 113 patients (79 males and 34 females) from the Artificial Kidney Unit of the University General Hospital of Alexandroupolis (UGHA), who were undergoing hemodialysis for at least 3 months. The patients had a median age of 70 years (56, 78) and a median duration of substitution of 52 months (21, 95). Biochemical parameters (Ca, P, PTH, Alb, Hb) were recorded, and adequacy of dialysis (Kt, V) was calculated. The presence
of hypertension and diabetes mellitus was also determined. The patients were divided into two groups based on whether they achieved the targets for P, PTH, and subsequently all three KDIGO guidelines for CKD-MBD management. Kaplan-Meier and Cox-Regression methods
were used to compare and weigh the survival of the two groups, adjusting for age, gender,the presence of hypertension and diabetes, adequacy of dialysis, and leukocyte count. Results: Comparison of the two groups regarding the P regulation guidelines revealed that the
group of patients who did not meet the targets had a better survival compared to the group that achieved the targets, although this difference was not statistically significant (Log Rank p = 0,086). However, after weighing for other risk parameters, the difference was statistically
significant (Log Rank p = 0,001). Comparison of the two groups based on PTH levels showed
that patients who did not meet the targets had statistically better survival than those who
achieved the targets (Log Rank p = 0,022), but after weighing for other risk factors, the
difference became statistically non-significant (Log Rank p = 0,345). Finally, when patients
were categorized based on meeting all three KDIGO guidelines for CKD-MBD treatment, it was
observed that the group of patients who did not meet the guideline targets had better survival
than the group that met the targets (Log Rank p = 0,092), and even after weighting for
independent risk factors, the difference remained statistically non-significant (Log Rank p =
0,651).
Conclusion: Strict adherence of patients to P and PTH regulation does not seem to contribute
to patient survival. Regulation to slightly higher levels appears to be associated with better
outcomes.
Εισαγωγή: Η παρούσα μελέτη έγινε με σκοπό την αναζήτηση της επίδρασης στην επιβίωση της τήρησης των τελευταίων Κλινικών Οδηγιών KDIGO, που αφορούν την αντιμετώπιση των Διαταραχών των Οστών και των Μετάλλων της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου (ΧΝΝ-ΔΟΜ) σε
ασθενείς με Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια Τελικού Σταδίου (ΧΝΑΤΣ) που υποβάλλονται σε υποκατάσταση της νεφρικής τους λειτουργίας με τεχνητό νεφρό. Ασθενείς – Μέθοδοι: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 113 (79 άντρες και 34 γυναίκες) ασθενείς της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, του ΠΓΝΑ, οι οποίοι υποβάλλονταν σε αιμοκάθαρση για
τουλάχιστον 3 μήνες. Οι ασθενείς είχαν διάμεση ηλικία 70 έτη (56, 78) και διάμεση διάρκεια υποκατάστασης 52 μήνες (21, 95). Καταγράφηκαν οι βιοχημικές παράμετροι των ασθενών (Ca, P, PTH, Alb, Hb) και υπολογίστηκε η επάρκεια κάθαρσης (Kt/V). Προσδιορίστηκε, επίσης, η παρουσία υπέρτασης και σακχαρώδους διαβήτη. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες διαδοχικά ανάλογα με το αν εκπλήρωναν ή όχι τους στόχους του P, της PTH και στη συνέχεια το σύνολο και των τριών στόχων των οδηγιών KDIGO για την αντιμετώπιση της ΧΝΝ-ΔΟΜ. Με τις μεθόδους Kaplan-Meier και Cox-Regression συγκρίθηκαν και σταθμίστηκαν, ως προς την ηλικία, το φύλο, τη συνύπαρξη υπέρτασης και σακχαρώδους διαβήτη καθώς επίσης και ως π ρος τ ην ε πάρκεια κάθαρσης κ αι τ ην τ ιμή τ ης λ ευκωματίνης ο ι ε πιβιώσεις τ ων δ ύο ομάδων. Αποτελέσματα: Από τη σύγκριση των δύο ομάδων που αφορούσαν τις οδηγίες για τη
ρύθμιση του P διαπιστώθηκε ότι η ομάδα των ασθενών που δεν εκπλήρωνε τους στόχους είχε καλύτερη επιβίωση από την ομάδα που εκπλήρωνε τους στόχους, χωρίς ωστόσο στατιστική σημαντικότητα (Log Rank p = 0,086), ενώ μετά τη στάθμιση ως προς τις άλλες
παραμέτρους κινδύνου, η διαφορά ήταν στατιστικά σημαντική (Log Rank p = 0,001). Από τη σύγκριση των δύο ομάδων για τα επίπεδα PTH, προέκυψε ότι οι ασθενείς που δεν εκπλήρωναν τους στόχους είχαν στατιστικά καλύτερη επιβίωση από τους ασθενείς που
εκπλήρωναν τους στόχους, (Log Rank p=0,022), ενώ μετά τη στάθμιση ως προς τους άλλους παράγοντες κινδύνου, η διαφορά γίνεται στατιστικά μη σημαντική (Log Rank p=0,345). Τέλος, όταν οι ασθενείς χωρίσθηκαν με κριτήριο την εκπλήρωση και των τριών στόχων των
κατευθυντήριων οδηγιών για τη θεραπεία της ΧΝΝ-ΔΟΜ, διαπιστώθηκε ότι η ομάδα των ασθενών που δεν εκπλήρωνε τους στόχους των οδηγιών, είχε καλύτερη επιβίωση από την ομάδα που εκπλήρωνε τους στόχους (Long Rank p = 0,092), ακόμα και μετά από τη στάθμιση ως προς τους ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου (Long Rank p = 0,651), χωρίς ωστόσο η διαφορά να είναι στατιστικά σημαντική. Συμπέρασμα: Η αυστηρή συμμόρφωση των ασθενών όσο αφορά τη ρύθμιση του P και της PTH φαίνεται να μη συμβάλλει στην επιβίωση των ασθενών. Η ρύθμιση σε λίγο υψηλότερα επίπεδα φαίνεται να σχετίζεται με καλύτερα αποτελέσματα.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
