125 σ.
Βιβλιογραφία : σ. 89 - 109
Εισαγωγή: Ο προσδιορισμός του ξηρού βάρους σε αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς παραμένει καθημερινό πρόβλημα. Η χρήση υπερηχοτομογραφίας πνευμόνων αποτελεί μια αναδυόμενη μέθοδο αξιολόγησης της υδρικής κατάστασης αιμοκαθαιρόμενων ασθενών ανιχνεύοντας την παρουσία υγρού στο διαμέρισμα του διάμεσου πνευμονικού ιστού.Υλικά και Μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 68 αιμοκαθαιρόμενοι ασθενείς της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού του ΓΝΘ Παπαγεωργίου. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε υπερηχογράφημα πνευμόνων και Κάτω Κοίλης Φλέβας (ΚΚΦ) 30 λεπτά πριν και μετά το τέλος της συνεδρίας αιμοκάθαρσης από ειδικευόμενο νεφρολογίας. Το ξηρό βάρος των ασθενών τροποποιήθηκε με βάση την καθημερινή κλινική πρακτική και όχι με γνώμονα τα υπερηχογραφικά ευρήματα. Αξιολογήθηκε η παρουσία γραμμών Β και τα υπερηχογραφικά ευρήματα της ΚΚΦ. Έξι ασθενείς επαναξιολογήθηκαν λόγω μείωσης του ξηρού τους βάρους κατά 0,5L. Ενώ, μόλις 1 ασθενής αξιολογήθηκε 3 φορές. Συνολικά, διενεργήθηκαν 150 υπερηχογραφήματα πνευμόνων και κάτω κοίλης φλέβας. Συγχρόνως, έγινε σύγκριση της ανίχνευσης υπερυδάτωσης μεταξύ των διαθέσιμων πρωτοκόλλων ελέγχου του θωρακικού τοιχώματος (28.8.6 και 4 σημείων).
Αποτελέσματα: Ο μέσος όρος των γραμμών Β πριν την αιμοκάθαρση ήταν 11.53±5.02, ενώ ήταν 5.57 ±3.14 μετά τη συνεδρία. Ο μέσος όρος των μετρήσεων της διαμέτρου της κάτω κοίλης φλέβας ήταν 14.266± 0.846 mm πριν από την αιμοκάθαρση και 12.328 ± 0.879 mm μετά την αιμοκάθαρση. Έγινε κατηγοριοποίηση των ασθενών με βάση το βαθμό υπερυδάτωσης και αξιολογήθηκαν τα ευρήματα. Επιπρόσθετα, διενεργήθηκε έλεγχος μετά το τέλος της συνεδρίας και προέκυψε στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ των γραμμών β και της διαμέτρου της ΚΚΦ προσαρμοσμένη στην επιφάνεια σώματος. (p=0,009<0,05). Προέκυψε ότι το πρωτόκολλο των 28 σημείων ανίχνευσε υπερυδάτωση σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών πριν (25%) και μετά την αιμοκάθαρση (16,17%) σε σχέση με τα υπόλοιπα πρωτόκολλα. Συμπεράσματα: Ανιχνεύτηκε υψηλό ποσοστό υπερυδάτωσης πριν τη συνεδρία αιμοκάθαρσης (25%). Φαίνεται ότι το πρωτόκολλο των 28 σημείων παρέχει μεγαλύτερη ακρίβεια. Ενώ, είναι η πρώτη μελέτη που διενεργείται από ειδικευόμενο νεφρολογίας αναδεικνύοντας ότι είναι μια εφαρμόσιμη τεχνική. Πρέπει να διεξαχθούν παρεμβατικές μελέτες στο μέλλον, ώστε να προκύψουν ακριβέστερα συμπεράσματα. Λέξεις κλειδιά: Ξηρό βάρος, Αιμοκάθαρση, Υδρική κατάσταση, Υπερηχογράφημα πνευμόνων, Κάτω κοίλη Φλέβα, πρωτόκολλο 28 σημείων, πρωτόκολλο 8 σημείων, πρωτόκολλο 6 σημείων, πρωτόκολλο 4 σημείων.
Introduction: The determination of dry weight in hemodialysis patients remains a common problem. The use of lung ultrasound is an emerging method of assessing the hydric status of hemodialysis patients by detecting the presence of fluid in the of the interstitial lung tissue.
Materials and Method: This study included 68 hemodialysis patients from the Dialysis Unit of Papagoergiou General Hospital. The patients underwent lung and Inferior Vena Cava (IVC) ultrasound 30 minutes before and after the end of the dialysis session by a nephrology resident. Patients' dry weight was modified based on daily clinical practice rather than ultrasound findings. The presence of b lines and ultrasound findings of the IVC were evaluated. Six patients were reassessed due to a reduction in their dry weight of 0.5L. While, only 1 patient was evaluated 3 times. In total, 150 lung and inferior vena cava ultrasounds were performed. At the same time, the detection of overhydration was compared between the available chest zone protocols (28.8.6 and 4 zone) of lung ultrasound. Results: The average B line score was 11.53±5.02 before dialysis and it was 5.57 ±3.14 after the session. The average diameter of the IVC was 14.266± 0.846 mm before dialysis and 12.328 ± 0.879 mm after the session. The patients were categorized based on the magnitude of overhydration and the findings were evaluated. After the dialysis session, a statistically significant correlation was found between the b line score and the diameter of the inferior vena cava adjusted for the body surface area. (p=0,009<0,05). It emerged that the 28-zone protocol detected hyperhydration in a much larger percentage of patients before (25%) and after dialysis (16.17%) than the other protocols. Conclusions: A high rate of hyperhydration was detected before the dialysis session (25%). It seems that the 28-zone protocol provides greater precision. While, it is the first study conducted by a nephrology resident highlighting that it is a feasible technique. Intervention studies should be carried out in the future in order to draw more precise conclusions.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
