Η παρούσα εργασία εξετάζει το ζήτημα της διαχείρισης της πολιτισμικής παράδοσης όπως πραγματοποιείται μέσα από τα λαογραφικά μουσεία. Συγκεκριμένα, μας απασχολεί η διαχείριση της πολιτισμικής παράδοσης μέσα από το παράδειγμα δύο τοπικών λαογραφικών μουσείων του Νομού Ξάνθης. Η παράδοση συνδέθηκε άλλοτε με το παλαιό, το τετριμμένο, το λαϊκό κι άλλοτε εξετάστηκε από τη σκοπιά του κληρονομημένου, «ένδοξου» παρελθόντος που όντας λιγότερο χρήσιμο, πια, δεν έμενε παρά να διαφυλαχτεί. Να διαφυλαχτεί για να αποτελέσει παράδειγμα κι ανάμνηση έτσι ώστε τα επιτεύγματά του να καθίστανται ιερά κειμήλια και πρότυπα για τις νέες γενιές. Στην παρούσα εργασία η παράδοση θα αναγνωσθεί μέσα από τη σκοπιά των λαογραφικών μουσείων σε μια προσπάθεια να προβληματιστούμε σχετικά με το τι συνιστά τελικά την παράδοση, αν είναι κοινή για όλους και, με ποιον τρόπο και ποια κριτήρια διαφυλάσσονται ως «παραδοσιακά» κομμάτια του παρελθόντος. Δυο λαογραφικά μουσεία, εκείνα των Αβδήρων και της Ξάνθης επιλέχθηκαν να μελετηθούν και να συμβάλουν στην απάντηση των άνω ερωτημάτων. Παράλληλα με το ζήτημα της παράδοσης αναλύονται και τα ζητήματα του χώρου και της μνήμης μέσα στο μουσείο με στόχο την ανάδειξη της συμβολής τους στην μουσειακή εμπειρία αλλά και τον βαθμό που επηρεάζουν τη συλλογική αντίληψη για το ποια είναι τελικά η παράδοση ενός τόπου και πώς μπορούν άνθρωποι χωρίς βιωμένη εμπειρία ενός γεγονότος να «θυμούνται» κοινές παραδόσεις.
Μεταπτυχιακή εργασία
The present essay is concerned with the issue of the managing of cultural tradition as it is carried out through the Folklore Museums of Xanthi. Tradition was once associated with the old, the trivial, the folksy and at other times it was viewed from the point of an inherited, "glorious" past that, being less useful, was no longer left to be preserved. To be preserved as an example and remembrance so that its achievements become sacred relics and role models for the younger generations.
In this paper, tradition will be read through the perspective of folklore museums in an attempt to reflect on what tradition ultimately is, whether it is common to all, and how and what criteria are preserved as "traditional" pieces of the past. Two folklore museums, those of Abdera and Xanthi, were chosen to be studied and contribute to the answer t the questions above.
Alongside the issue of tradition, issues of space and memory within the museum are also analyzed in order to highlight their contribution to the museum experience but also to the extent that they influence the collective perception of what a site tradition ultimately is and how people can without the lived experience of an event to "remember" shared traditions.
72 σ.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
