The present research study will deal with the Greek-Bulgarian approach of the 1930s as well as the attitude of the Greek press regarding it.The presentation and examination of the subject through the press is a field of historically minor importance so far for the Greek literature at least. The object of the study is the examination of the Greek-Bulgarian approaches by the Greek governments, through the Greek press and aims to cover a small part of this field, highlighting interpretive dimensions and reflections that reflect the climate of the time.However, in order to study the country's foreign policy, and in particular Greece's approaches to Bulgaria, the domestic political reality must first be reconstructed, as the influences of the domestic and foreign political scene are superimposed. To sum up, the study examines how the Venizelist and anti-Venizelist newspapers respectively handled government policies, each projecting its own aspect. Given the intensely partisan character that the press began to assume at the beginning of World War I, especially after Venizelos' disagreement with King Constantine over the determination of the country's position in the international conflict, the examination of the attitude of the newspapers acquires special interest.
59 σ.
Μεταπτυχιακή εργασία
Η παρούσα ερευνητική προσέγγιση, πρόκειται να ασχοληθεί με την μελέτη της ελληνοβουλγαρικής προσέγγισης της δεκαετίας του 1930 μέσα από τον Ελληνικό Τύπο. Πιο αναλυτικά, πρόκειται να παρουσιάσει συγκριτικά τους τρόπους προσέγγισης της ιστορικής αυτής περιόδου μέσα από τον ελληνικό τύπο κατά την προπαρασκευαστική περίοδο του Βαλκανικού συμφώνου, αλλά και των συνεπειών του, μέσα από την δύνη των εσωτερικών αλλά και των διεθνών πολιτικών εξελίξεων. Οι αναδυόμενοι ανταγωνιστικοί εθνικισμοί την Βαλκανική, μετά τους δυο Βαλκανικούς πολέμους παρέμεναν ακόμα ενεργοί, με την Βουλγαρία να διατηρεί αναθεωρητική στάση, καθώς δεν μπορούσε να αποδεχτεί το status quo που της επιβλήθηκε με τη Συνθήκη Ειρήνης του 1919, επιθυμώντας την έξοδο στο Αιγαίο. Την ίδια περίοδο, η κατάσταση στην Ευρώπη διαμορφώνονταν από την άνοδο του Hitler στην εξουσία στις αρχές του 1933, καθώς επίσης και την έξοδο της Γερμανίας από την Κοινωνία των Εθνών, δημιουργώντας ένα αίσθημα ανασφάλειας για τα κράτη της Ευρώπης. Ήδη από το 1930 στα Βαλκάνια πραγματοποιήθηκαν διασκέψεις με σκοπό την προώθηση της συνεργασίας και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών των κρατών της χερσονήσου. Ως μια τέτοια κίνηση, υπογράφηκε το Τετραμερές Βαλκανικό Σύμφωνο, της 9ης Φεβρουαρίου 1934, μεταξύ Ελλάδας, Γιουγκοσλαβίας, Τουρκίας και Ρουμανίας, για ενίσχυση της ασφάλειάς των συμβαλλομένων, ενόψει των δυσοίωνων μηνυμάτων, που έρχονταν από την Ευρώπη μετά την άνοδο του Χίτλερ στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας. Το Σύμφωνο της Βαλκανικής Συνεννόησης έχει αποτελέσει σταθμό στην ιστορία των κρατών της Χερσονήσου. Δεν έγινε, όμως, ευμενώς αποδεκτό από τους αρχηγούς των κομμάτων, που εκπροσωπούσαν τον ελληνικό λαό. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο κύριος εκφραστής της αντιπολιτευτικής παράταξης, αντέδρασε, υποστηρίζοντας πως το σύμφωνο δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους επιδιωκόμενους από τις Βαλκανικές Διασκέψεις. Τις διαφωνίες του ο Βενιζέλος, τις δημοσίευσε στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» σε οκτώ άρθρα, τον Απρίλιο του 1944, αναλύοντας τις αντιρρήσεις του με το σύμφωνο που θα οδηγούσαν σε ενδεχόμενη εμπλοκή της Ελλάδας σε πόλεμο και τονίζοντας το κίνδυνο μιας νοτιοσλαβικής ένωσης που θα λειτουργούσε αρνητικά απέναντι στις Ελληνικές διεκδικήσεις. Την ίδια περίοδο, η κατάταξη του Τύπου σε δύο κατηγορίες –βενιζελικός και αντιβενιζελικός– υπαγορεύθηκε κυρίως από την εκδοτική αρθρογραφία, που το περιεχόμενό της κινήθηκε πάνω σε δύο πολιτικούς άξονες. Ο πρώτος ήταν ο Ελ. Βενιζέλος, ως φορέας πολιτικής νεωτερικότητας, που στηριζόταν από τις αναδυομένες κοινωνικές τάξεις. Ο δεύτερος ήταν το Παλάτι, που αντλούσε παραδοσιακά τη δύναμή του από την παλαιά τάξη πραγμάτων, την οποία εκπροσωπούσε η Παλαιά Ελλάδα, ενεργώντας πολιτικά ως φορέας της συντήρησης και υποστηρικτής του συμφώνου.
Μεθοδολογικά λοιπόν, η μελέτη, πρόκειται να διερευνήσει μέσα από τον ελληνικό Τύπο της περιόδου αυτής, την κοινωνικοπολιτική αποτύπωση των γεγονότων αυτών στην ελληνική κοινωνία, στα πλαίσια του εθνικού διχασμού. Η μελέτη των αρχείων θα γίνει μέσα από την βιβλιογραφία που σχετίζεται με την θεματολογία. Επιπλέον στοιχεία για το ιστορικό κάδρο της περιόδου, πρόκειται να εντάξουμε από βιβλιογραφικές μελέτες που αφορούν την περίοδο, καθώς η εργασία στοχεύει, να αποδώσει συγκριτικά τις ιστορικές εξελίξεις, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από τον Τύπο, την ιδεολογική κατεύθυνση του και φυσικά πρόκειται να δώσει πολύτιμα συμπεράσματα για την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και τις διεθνείς εξελίξεις.
Democritus University of Thrace
