This paper presents a case study of the railway of Dedeağaç (Alexandroupolis), from itsconstruction to the period between the World Wars, a significant topic belonging to the field of studies of local history. From the very moment the town was chosen as the railway terminal of the Oriental Railway Company on its section from Edirne to the Aegean Coast (1870), the uninhabited area of Dedeağaç was upgraded to one of the most important ports and commercial hubs on the northern shore of the Aegean, thus gaining administrative status, as it became the seat of the Ottoman sanjak of Dedeağaç. Thereafter, the
historic development of the town has made it an interesting object of research, offering a multitude of different aspects relating to its geography, economy and communal organization. Beginning with the birthof the city and until the Balkan Wars of 1912-1913, the study examines the development and the contribution of the railway
in the valley of the River Evros up to the great confrontations in the beginning of the 20th century (1912-1922). The paper continues with a study of the railway during the interwar period, drawing on information of the local press, thus aiming to present a comprehensive overview of this means of transport up until 15 years after it was integrated into the Greek State.The study does not include the period of the Bulgarian
occupation (1912-1918), as the railway was under Bulgarian administration during the respective time, thus making it an object of a separate study.
152 σ.
Μεταπτυχιακή εργασία
Η παρούσα εργασία έχει ως αντικείμενο την περιπτωσιολογική μελέτη του σιδηροδρόμου του Ντεντέαγατς/Αλεξανδρούπολης, από την κατασκευή του μέχρι τον Μεσοπόλεμο, ένα θέμα που εμπίπτει στον τομέα των σπουδών στην τοπική ιστορία. Από τη στιγμή που η πόλη επιλέχθηκε να γίνει τερματικός σιδηροδρομικός σταθμός της Εταιρείας των Ανατολικών Σιδηροδρόμων στο τμήμα Αδριανούπολη – ακτή του
Αιγαίου (1870), το Ντεντέαγατς αναβιβάστηκε σε έναν από τους σημαντικότερους λιμένες και εμπορικούς κόμβους της βόρειας ακτής του Αιγαίου και απέκτησε διοικητική υπόσταση, αφού έγινε έδρα του ομώνυμου σαντζακιού. Στη συνέχεια, η ιστορική πορεία της πόλης την καθιστά ένα ενδιαφέρον ερευνητικό πεδίο με πολλές πτυχές, που αφορούν τη γεωγραφία, την οικονομία και την κοινοτική της οργάνωση. Ξεκινώντας την έρευνα από τη γέννηση της πόλης μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, μελετήθηκε η πορεία και η συμβολή του σιδηροδρόμου στην κοιλάδα του Έβρου μέχρι τις μεγάλες αναμετρήσεις των αρχών του 20ού αιώνα (1912-1922). Η εργασία συνεχίζει με τη μελέτη του σιδηροδρόμου κατά τον Μεσοπόλεμο αντλώντας στοιχεία από τον τοπικό Τύπο, επιχειρώντας έτσι να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη εικόνα από την αρχή του μεταφορικού αυτού μέσου μέχρι και μια 15ετία μετά την υπαγωγή του στο ελληνικό κράτος. Η μελέτη δεν περιλαμβάνει την περίοδο της
βουλγαρικής κυριαρχίας (1912-1918), καθώς ο σιδηρόδρομος κατά την εν λόγω περίοδο τελεί υπό βουλγαρική διοίκηση, γεγονός που τον καθιστά αντικείμενο ξεχωριστής μελέτης.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
