Η σημασία του αττικού εδάφους αποτελεί ένα διαχρονικό αντικείμενο μελέτης. Είναι συνυφασμένο με την νεοελληνική μεταπολεμική αρχιτεκτονική και την ιδιαίτερη αστική συνθήκη της κατοίκισης στο λεκανοπέδιο. Αν και διαπιστώνεται μια σημαντική, σε όγκο και ποιότητα, σχετική αρχιτεκτονική παραγωγή, απουσιάζει μια συνολική θεώρηση των αντίστοιχων συνθετικών αποκρίσεων. Εκεί εντοπίζεται και η αφορμή της παρούσας ερευνητικής εργασίας. Το βασικό ερώτημα είναι, συνεπώς, το πώς μπορεί να ερμηνευτεί το ιστορικό έδαφος της Αττικής ως υποκείμενο - θέμα του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Η απάντηση σε αυτό αναπτύσσεται μέσα από τη διερεύνηση τριών παραδειγμάτων που αντιπροσωπεύουν ένα πλήρες, ιστορικά και χωρικά, σχετικό φάσμα. Συγκεκριμένα, η έρευνα επενδύει στις κύριες «αττικές» μελέτες των αρχιτεκτόνων Δημήτρη Πικιώνη, Χρήστου Παπούλια και Αριστείδη Αντονά. Η αρχαιολογικής προέλευσης, μέθοδος της
«ανασκαφής», μεταφέρεται στο πεδίο της αρχιτεκτονικής έρευνας ως ένα εργαλείο μελέτης των παραπάνω
«αρχιτεκτονικών θραυσμάτων». Η μελέτη αποκαλύπτει μια πλειάδα εννοιών που συγκροτούν ένα ευρύ εννοιολογικό φάσμα σχέσεων με το φορτισμένο ιστορικά έδαφος της Αττικής. Το έδαφος γίνεται αντιληπτό από τους δημιουργούς- αρχιτέκτονες ως μια τράπεζα πολιτισμού. Η συνολική θεώρηση των επακόλουθων αρχιτεκτονικών του ερμηνειών αποκαλύπτει, αναδρομικά, ένα λανθάνον εννοιολογικό σχήμα - οικοδόμημα. Η διαπίστωση αυτή διαφοροποιείται από την πάγια αντίληψη, με αφετηρία τον Περικλή Γιαννόπουλο, περί του αττικού εδάφους ως μια διαρκή και αδιάσπαστη ουσιώδη οντότητα
(EL)
The importance of Attic ground is a timeless subject of study. It is interwoven with the Modern Greek post- war architecture and the special urban treaty of habitation in the basin. Although there is an important, in volume and quality, relative architectural production, there is a lack of an overall view of the respective syn- thetic responses. This is where the cause of this research work is located. The key question is, therefore, how the historical territory of Attica can be interpreted as a subject - a matter of architectural design. The answer to this is developed through the exploration of three examples representing a complete, historically and spatially relevant spectrum. In particular, research invests in the main “attic” studies of architects Dimi- tris Picionis, Christos Papoulias and Aristides Antonas. The archaeological origin, a method of “excavation”,
-
ments”. The study reveals a multitude of concepts that form a wide conceptual range of relationships with the historically charged territory of Attica. The land is perceived by the creators- architects as a bank of cul- ture. The overall view of his subsequent architectural interpretations reveals, retrospectively, a latent con-
of the Attic territory as a permanent and unbroken essential entity
(EN)
