Από την ενσυναίσθηση στην πολυπρισματικότητα: αλλαγές στις
διδακτικές προτεραιότητες της ιστορίας στο σχολείο, αλλαγές στις πολιτικές προτεραιότητες
(EL)
Αυτή η εργασία παρουσιάζει τη μετατόπιση που πραγματοποιήθηκε στο χώρο της διδακτικής της ιστορίας από τον όρο «ενσυναίσθηση» στον όρο «πολυπρισματικότητα» και τοποθετεί τη μετατόπιση αυτή σε ιστοριογραφικό, ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο. Στην ιστορία της ιστορικής εκπαίδευσης καταρχάς δόθηκε έμφαση στο να κατανοούν οι
μαθητές τις ανθρώπινες πράξεις και στάσεις στο παρελθόν (Lee and Shemilt 2011), ό,τι εμπεριέχει ο όρος«empathy»,δηλαδή«ενσυναίσθηση». Όμως πρόσφατα η ιστορική
εκπαίδευση δίνει έμφαση στην «ιστορική συνείδηση», δηλαδή στην ανάγκη να χρησιμοποιούν οι μαθητές το παρελθόν, προκειμένου να κατανοήσουν και να επιλύσουν προβλήματα του παρόντος όπως και στο να προγραμματίσουν για το μέλλον (Rüsen, 2005). Το επιχείρημα που προβάλλεται είναι πως η επικράτηση του όρου«πολυπρισματικότητα»,
όσον αφορά την κατανόηση του παρελθόντος, έναντι του προγενέστερου «ενσυναίσθηση», δηλώνει τη μετατόπιση της έμφασης από την ιστορική εκπαίδευση από το παρελθόν, στο παρόν και το μέλλον.Προτείνεται ότι τα παραπάνω οφείλονται στον πολιτικό
κατακερματισμό που ακολούθησε το 1989 καθώς και στις πολλές συγκρουόμενες αφηγήσεις για παρελθόν με τις οποίες έρχονται σε επαφή οι μαθητές σήμερα. Η εργασία κάνει ακόμη μία σύντομη αναδρομή στα αναλυτικά προγράμματα της ιστορίας στην Ελλάδα με ερώτημα το κατά πόσο η «ενσυναίσθηση» και η «πολυπρισματικότητα» αποτελούν στόχους της ιστορικής εκπαίδευσης σήμερα.
(EL)
University of Ioannina
