Να εκτιμηθεί η ασφάλεια, η ανοχή και το πιθανό θεραπευτικό όφελος από την αξιοποίηση νέων παθοφυσιολογικών καναλιών στην θεραπεία της ιδιοπαθούς ΜΣ και συγκεκριμένα η αναστολή του TNF-α και η προσωρινή εξάλειψη των Β λεμφοκυττάρων. Α. Αναστολή του TNF-α στην ιδιοπαθή ΜΣ Σκοπός: Να εκτιμηθεί η ασφάλεια, η ανοχή και το πιθανό θεραπευτικό όφελος από τη χορήγηση ενός αναστολέα του TNF-α, του Etarnecept (ET), στη θεραπεία της ιδιοπαθούς ΜΣ. Ασθενείς-Μέθοδοι: Οι ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένη ΜΣ και νεφρωσικού επιπέδου πρωτεϊνουρία ήταν υποψήφιοι για ένταξη στη μελέτη εάν είχαν κάθαρση κρεατινίνης >50 ml/min. Τα κριτήρια αποκλεισμού περιελάμβαναν: θεραπεία με στεροειδή ή κυκλοσπορίνη το προηγούμενο 3μηνο, ή κυτταροτοξικά φάρμακα το 6μηνο πριν την ένταξη στη μελέτη. Το Etanercept χορηγούνταν υποδορίως 2 φορές την εβδομάδα, σε δόση 25 mg για 3 μήνες. Τα επίπεδα των: TNF-α, Ιντερλευκίνη-1 (IL-1), Ιντερλευκίνη-6 (IL-6), Ιντερλευκίνη-10 (IL-10), διαλυτό ενδοκυττάριο μόριο προσκόλλησης τύπου-1 (sICAM-1), E-selectin, και η διαλυτή μορφή του υποδοχέα- 55 του TNF-α, (s-TNFR-55), μετρούνταν στο πλάσμα κατά την είσοδο στη μελέτη και ακολούθως στους μήνες 3, 6, και 9 μετά την έναρξη της θεραπείας. Αποτελέσματα: Δώδεκα ασθενείς εισήχθησαν στη μελέτη (4 γυναίκες/8 άνδρες) σε μέσο χρόνο από τη διάγνωση 8.3 μήνες. Η θεραπεία με το ΕΤ έγινε καλά ανεκτή. Δεν παρατηρήθηκαν λοιμώξεις ή άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες στη διάρκεια της θεραπείας και της μετέπειτα παρακολούθησης. Δύο ασθενείς πέτυχαν πλήρη ύφεση της πρωτεϊνουρίας, η οποία διατηρήθηκε για τουλάχιστον 4 χρόνια. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μεταβολή στα επίπεδα των TNF-α, IL-1, IL-6 IL- 8 και IL-10 κατά τη διάρκεια της μελέτης. Παρομοίως, τα επίπεδα των E-selectin και sICAM-1 δεν μεταβλήθηκαν σημαντικά μετά την θεραπεία. Παρότι τα επίπεδα του -66- υποδοχέα sTNFR-55 δεν παρουσίασαν μεταβολή 3 και 6 μήνες μετά τη θεραπεία, μια στατιστικά σημαντική μεταβολή παρατηρήθηκε 9 μήνες μετά την θεραπεία (μέση διαφορά από την τιμή εκκίνησης: 334 ± 527pg/ml, p=0.028) Συμπέρασμα: Βραχύχρονη χορήγηση ET σε μια μικρή σειρά ασθενών με ιδιοπαθή ΜΣ φάνηκε να είναι ασφαλής και καλά ανεκτή. Το σύστημα του TNF-α ανεστάλη, όπως διαπιστώθηκε από την μείωση των επιπέδων του υποδοχέα του sTNFR-55, αλλά δεν συνοδεύτηκε από θεραπευτικό όφελος Β. Εξάλειψη των Β Λεμφοκυττάρων στην ιδιοπαθή ΜΣ Σκοπός: Να αξιολογηθεί η δραστικότητα του μονοκλωνικού αντισώματος Rituximab, στη θεραπεία της ιδιοπαθούς ΜΣ, καθώς και να μελετηθούν οι ενδεχόμενες μεταβολές των λεμφοκυττάρων που ακολουθούν. Ασθενείς-Μέθοδοι: Οι ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένη ΜΣ θεωρούνταν υποψήφιοι για ένταξη στη μελέτη εάν είχαν ελάχιστη πρωτεϊνουρία 3 g/24ωρο, υπολογιζόμενη CrCl >30 ml/min/1.73m2 και ηλικία >18 έτη. Ασθενείς με ενεργό ή μη θεραπευμένη οξεία ή χρόνια λοίμωξη, ή με ιστορικό πρόσφατης θεραπείας με κυτταροτοξικά φάρμακα (χλωραμβουκίλη, κυκλοφωσφαμίδη) αποκλείσθηκαν
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
