Εκτίμηση του αισθητικού και του κινητικού αποκλεισμού μετά από υπαραχνοειδή χορήγηση βουπιβακαΐνης, ροπιβακαΐνης και L- βουπιβακαΐνης με φαιντανύλη, ακολουθούμενη από επισκληρίδια χορήγηση φυσιολογικού ορού
Εκτίμηση του αισθητικού και του κινητικού αποκλεισμού μετά από υπαραχνοειδή χορήγηση βουπιβακαΐνης, ροπιβακαΐνης και L- βουπιβακαΐνης με φαιντανύλη, ακολουθούμενη από επισκληρίδια χορήγηση φυσιολογικού ορού
(EL)
Σκοπός της εργασίας: Μέχρι σήμερα δεν έχουν εξεταστεί τα 3 ισοβαρή τοπικά αναισθητικά [βουπιβακαΐνη (B), ροπιβακαΐνη(R) και λεβο-βουπιβακαΐνη (LB) με την προσθήκη φεντανύλης (F)] χορηγούμενα υπαραχνοειδώς με την ταυτόχρονη διάταση του επισκληριδίου χώρου (ΔΕΧ) με φυσιολογικό ορό (N/S) σε επίτοκες.Υλικό και Μέθοδος: 120 επίτοκες προγραμματισμένες για καισαρική τομή, τυχαιοποιήθηκαν σε 6 ομάδες (ν=20): 3 ομάδες με υπαραχνοειδώς χορηγηθείσα ισοβαρή B 10mg , R 15mg και LB 10mg μαζί με 10μg F (BF, RF και LBF) και 3 με τα ίδια υπαραχνοειδή διαλύματα, σε συνδυασμό με ταυτόχρονη εφαρμογή ΔΕΧ με 10ml N/S (BF-S, RF-S και LBF-S). O αισθητικός και κινητικός αποκλεισμός, ο χρόνος της μετεγχειρητικής αναλγησίας και οι παρενέργειες καταγράφηκαν και οι διαφορές ελέγχθηκαν με ANOVA και Fisher's Exact Test.Αποτελέσματα : Στις 3 ομάδες με ΔΕΧ παρατηρήθηκε ταχύτερη έναρξης επίτευξης μέγιστου αισθητικού αποκλεισμού συγκριτικά με την LBF (P < 0.001, αντίστοιχα). Η αποδρομή του αισθητικού αποκλεισμού κατά 2 δερμοτόμια και η επίτευξη κινητικού αποκλεισμού κατά Bromage επιπέδου 1, 2 ή και 3 βρέθηκαν ότι τόσο οι ομάδες χωρίς όσο και οι ομάδες με ΔΕΧ δε διέφεραν στατιστικά μεταξύ τους. Η πλήρης ανάνηψη του κινητικού αποκλεισμού στην ομάδα BF είχε την πλέον παρατεταμένη διάρκεια (138.8 ± 29.6 min) συγκριτικά με τις άλλες 5 ομάδες (P < 0.01 – P < 0.001). Η ποιότητα της, παρεχόμενης διεγχειρητικά, αναλγησίας ήταν ισοδύναμη ανάμεσα στις ομάδες ΔΕΧ. Ο χρόνος μέχρι που οι επίτοκες ζήτησαν μετεγχειρητική συμπληρωματική αναλγησία ήταν μικρότερος στην ομάδα της LB-F συγκριτικά με τις ομάδας της B-F (P< 0.001) και R-F (P< 0.01) αντίστοιχα, ενώ στις 3 ομάδες ΔΕΧ οι επίτοκες ζητούσαν νωρίτερα συμπληρωματική μετεγχειρητική αναλγησία (P < 0.05 έως P < 0.001). Η υποκειμενική ικανοποίηση ήταν και στις 6 ομάδες υψηλή χωρίς σημαντικές διαφορές. Η ομάδα LB-F έλαβε σημαντικά μικρότερο ποσό επιπρόσθετων υγρών και ετιλεφρίνης συγκριτικά με τις ομάδες B-F και R-F (P < 0.05 - < 0.001 αντίστοιχα). Τα επεισόδια αρτηριακής υπότασης ήταν λιγότερα στην ομάδα της LB-F συγκριτικά με τις ομάδες B-F και R-F αντίστοιχα. Οι 3 ομάδες ΔΕΧ δε διέφεραν μεταξύ τους ως προς τη χορήγηση υγρών και ως προς τη συμπληρωματική ποσότητα χορήγησης ετιλεφρίνης. Η μόνη ανεπιθύμητη σημαντική δράση ανάμεσα στις ομάδες ήταν η ναυτία. Όλες οι ομάδες ΔΕΧ εμφάνισαν στατιστικά σημαντική επίπτωση σε υπερ-διπλάσιο επίπεδο (P < 0.05 - P < 0.01) συγκριτκά με τις μη- ΔΕΧ ομάδες αντίστοιχα.Συμπεράσματα: Η ομάδα LBF παρουσίασε ισοδύναμη ποιότητα διεγχειρητικής αναλγησίας όμως με λιγότερη κεφαλική εξάπλωση του αισθητικού αποκλεισμού, συγκριτικά με τις ομάδες BF και RF αντίστοιχα. Η εφαρμογή ΔΕΧ στην ομάδα αυτή (LBF-S), προκάλεσε ταχύτερη έναρξη του αισθητικού αποκλεισμού συγκριτικά με την LBF (P< 0.001), χωρίς αύξηση του μέγιστου αισθητικού αποκλεισμού. Επίσης, οι 3 ομάδες ΔΕΧ παρουσίασαν ταχύτερη αποδρομή κινητικού αποκλεισμού σε σχέση με τις υπόλοιπες, με πιθανή σημαντική επίδραση στην ταχεία διακίνηση των ασθενών στη Μαιευτική.
(EL)
University of Ioannina
