Η Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία έχουν υπάρξει διάφορες πληθυσμιακές ομάδες με διαφορετική γλώσσα η κάθε μία, η λεγόμενη μειονοτική γλώσσα, δηλαδή αυτή που δεν είναι η επίσημη του κράτους, ούτε διάλεκτός της, ούτε αυτή που χρησιμοποιείται από μετανάστες, αλλά από τους κατοίκους που αποτελούν μειοψηφία σε μία χώρα. Αυτές οι γλώσσες είναι η Βλάχικη, η Αρβανίτικη, η Αρμενική, η Πομακική, η Τουρκική, και η Σλαβομακεδονική. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει τους ομιλητές αυτών των γλωσσών στην Ελλάδα, την καταγωγή τους η οποία κάποιες φορές είναι αμφιλεγόμενη, την ιστορία τους και την συχνά δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπισαν κυρίως στον ελληνικό χώρο αλλά και σε άλλες χώρες από τις οποίες ενδεχομένως να προέρχονται, σε ποιες περιοχές της Ελλάδας εγκαταστάθηκαν, την ετυμολογία του ονόματος του μειονοτικού πληθυσμού, αλλά και τις ίδιες τις γλώσσες και την εκπαιδευτική κατάσταση στην οποία αυτές βρίσκονται.
(EL)
Μειονότητες
(EL)
Greek
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας, Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων - Κατεύθυνση Διοίκηση Επιχειρήσεων
(EL)
University of Ioannina
