Τα βασικά κριτήρια αξιολόγησης επιχειρηματικών σχεδίων ίδρυσης βιομηχανικών μονάδων είναι το κεφαλαιακό κόστος (f1), το λειτουργικό κόστος (f2), το περιβαλλοντικό κόστος (f3), η βιωσιμότητα (f4), η κερδοφορία (f5), η συμβολή στην περιφερειακή ανάπτυξη (f6), η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας (f7) και η μεταφορά/διάχυση τεχνολογίας (f8). Οποιαδήποτε μέθοδος πολυκριτηριακής αξιολόγησης, απλή ή πολύπλοκη, ντετερμινιστική ή στοχαστική (περιλαμβανομένων των μεθόδων ασαφούς λογικής), βασίζεται στην ανεξαρτησία των κριτηρίων. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η διερεύνηση προβλημάτων σχετικών με την έλλειψη αυτής της ανεξαρτησίας, ιδιαίτερα κατά το στάδιο του σχεδιασμού ίδρυσης μονάδων σύγχρονης τεχνολογίας, επειδή, με βάση τη σχετική μελέτη, ζητείται από το δημόσιο η οικονομική ενίσχυση της επένδυσης. Το ύψος αυτής της ενίσχυσης εξαρτάται από το αποτέλεσμα της παραπάνω πολυκριτηριακής ανάλυσης, όπως αυτή εξειδικεύεται από την κείμενη αναπτυξιακή νομοθεσία. Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η ελληνική βιομηχανία (i) είναι κυρίως βιομηχανία διεργασιών (processing industry), περιλαμβάνουσα διυλιστήρια πετρελαίου, μονάδες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων και γενικότερα τροφίμων και ποτών, βυρσοδεψεία, μονάδες χημικών/φαρμακευτικών/καλλυντικών προϊόντων, μονάδες παραγωγής εκρηκτικών και χρωμάτων, μονάδες παραγωγής τσιμέντου και άλλων δομικών υλικών, μονάδες μεταλλευτικές και επεξεργασίας μετάλλων/κραμάτων, μονάδες βιοτεχνολογίας (περιλαμβανομένων των εγκαταστάσεων βιολογικού καθαρισμού υγρών αποβλήτων), μονάδες παραγωγής χαρτιού και υφάνσιμων ινών, βαφεία, φινιριστήρια, και (ii) διαθέτει σε πολύ μικρότερη κλίμακα κατασκευαστικές μονάδες, π.χ. για την κατασκευή αυτοκινήτων, τρένων, πλοίων, ένα σημαντικό μέρος της διατριβής έχει προσανατολιστεί σε βιομηχανικές μονάδες διεργασιών. Επίσης, επειδή είναι ένας κοινός τόπος όλων αυτών των βιομηχανικών μονάδων είναι τα συστήματα προστασίας περιβάλλοντος και εξοικονόμησης ενέργειας/υλικών, χρησιμοποιήθηκαν τα συστήματα αυτά για τη μελέτη αντιπροσωπευτικών/παραδειγματικών περιπτώσεων. Τέλος, από μεθοδολογική άποψη, η διατριβή παρουσιάζεται υπό μορφή πλατφόρμας επί της οποίας βασίζονται εφαρμογές που έχουν δημοσιευτεί ως ανεξάρτητες εργασίες ενώ παραμένει υπό επεξεργασία σημαντικό μέρος του υλικού της έρευνας που θα δημοσιευθεί σύντομα.
