The paternity of the term "globalization" , which is used at least since 1944, attributed to Levitt Theodore (1983), professor at Harvard Business School, who says that globalization is the empowerment of all parameters (economy, communication, etc.) which until recently (a few decades) sought to have boundaries within a state - prostate. Parameters tend to be released and diffuse, following globalization, is trade, social structure, technology, culture, political system, knowledge etc. The analytical framework of Held and McGrew (1999) is structured in three major views based on the historical analysis of globalization: a view on pro-globalization, the skeptical view and position on transformation. Supporters of the first view, consider that "contemporary globalization defines a new era in which people are subjected to more and more sectors of the global market." On the other hand, proponents of the skeptical view insist that globalization as a phenomenon, keeps the overall characteristics, because the only thing that change is the scope and magnitude of the phenomenon. Finally, proponents of the latter view, proponents of transformation, come to reconcile the aforementioned expressing opinions that the driving force of rapid and widespread social, political and economic changes is globalization. As we can understand, interdependence and interaction terms linking globalization and international trade because the term globalization is often used in the argument for the need of a new type of global hegemony in the world. The British economist David Ricardo analyzed the benefits of international trade (known as the theory of comparative advantage) and these are one of the oldest and most renowned economic principles. Ricardo proved with irrefutable way, that each country has to specialize in what they produce better (or more efficient) because thereby improving global welfare. With regard to the relationship of productivity - output, very important findings in literature can be characterized in terms of Roberts and Tybout 1997, Clerides and al 1998, Bernard and Jensen 1999, Van Biesebroeck 2006, Alvarez and Lopez 2005, under which exporters are more productive than non-exporters. There are two mechanisms that can explain this difference. The first relates to the criterion of self- selection and the second reason is that through exports gain the privilege of acquiring both experience and new knowledge.
Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες του φαινομένου της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης που λαμβάνει χώρα στην οικονομική δραστηριότητα, και το οποίο έχει αλλάξει σημαντικά τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας. Ένας τυπικός, αν και περιοριστικός ορισμός για το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, είναι αυτός που δίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο οποίος δίνει έμφαση στην αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση των χωρών παγκόσμια μέσω του αυξανόμενου όγκου και ποικιλίας διεθνών συναλλαγών αγαθών και υπηρεσιών, της ελεύθερης ροής κεφαλαίου διεθνώς, και της γρήγορης και ευρείας διάχυσης της τεχνολογίας. Η πρόσφατη οικονομική κρίση κατάφερε να υπογραμμίσει τη δύναμη της παγκοσμιοποίησης μολονότι κατέστησε επίσης, έκδηλη την ευπάθεια του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Οι παγκόσμιοι δεσμοί που διέπουν τα κράτη αύξησαν την οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ των χωρών αλλά παράλληλα, αύξησαν και την εξάπλωση της κρίσης που οδήγησε σε μια δραματική κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου και κατά συνέπεια και της ναυτιλίας. Έχουν περάσει περισσότερα από 3 χρόνια από την κατάρρευση του εμπορίου του 2008-2009 αλλά ακόμα, τόσο η οικονομία, όσο και το εμπόριο, παραμένουν εύθραυστα. Μην έχοντας περάσει ακόμα το 2012, οι καθοδικοί κίνδυνοι συνεχίζουν να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Επίσης, σημαντικό κρίνεται να αναφερθεί και το πρόβλημα πρόβλεψης που έχει προκύψει, από τη σκοπιά των οικονομολόγων, εξαιτίας των επιπέδων μεταβλητότητας των χρηματοπιστωτικών αγορών και της ευρύτερης οικονομίας. Από τη στιγμή που τα πρώτα φορτία διακινήθηκαν μέσω θαλάσσης, 5.000 χρόνια πριν, η ναυτιλία βρίσκεται στο προσκήνιο της παγκόσμιας ανάπτυξης. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος σύμφωνα με τον οποίον το θαλάσσιο εμπόριο έχει την τάση να ακολουθεί την πορεία του παγκόσμιου εμπορίου, δίχως την παραμικρή απόκλιση. Η εμφάνιση του διεθνούς και διαπεριφερειακού εμπορίου οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες: ο πρώτος είναι το Ρικαρδιανό συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο εστιάζει στην παραγωγικότητα μεταξύ των χωρών, ο δεύτερος είναι η θεωρία των Heckscher-Ohlin, κατά την οποία οι χώρες εξάγουν τα προϊόντα που μπορούν να παράγουν σε αφθονία αλλά και οικονομικά, ενώ ο τρίτος παράγοντας είναι η Νέα Οικονομική Γεωγραφία (Ν.Ο.Γ.) η οποία επικεντρώνεται στο ενδοκλαδικό εμπόριο. Για μεγάλο διάστημα, η θεωρητική όσο και η πρακτική διάσταση του χώρου, είχε τελείως αγνοηθεί από το σύνολο των οικονομολόγων και των οικονομικών θεωριών. Οι πρόσφατες τάσεις ενοποίησης των οικονομιών, έδωσαν το έναυσμα στο να αποκτήσει η χωρική διάσταση σημαντικό ρόλο στις οικονομικές αναλύσεις. Ο στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να συκγεράσει τους δυο τομείς του Διεθνούς Εμπορίου και της Οικονομικής Γεωγραφίας μέσα από τη μελέτη των τάσεων της ναυτιλιακής αγοράς.
