The main topic of this diploma thesis is the examination as well as the evaluation of the method by means of which the greek courts handle and confront arising subjects of international jurisdiction, recognition and enforcement of foreign judgments (including arbitration matters), emphasizing on subjects of maritime interest. Owing to the abundance of alien factors in marine disputes, emanating from the pluralistic nature of the maritime activities, this diplomatic work is going to focus on the greek established precedent, as formed since 2005. Furthermore, a rigorous explanation regarding the way the appropriate greek courts deal with matters of international jurisdiction, recognition and enforcement of foreign judgments, as far as maritime litigations are concerned, will take place. This analysis is in full accordance with the greek Code of Civil Procedure as well as the European Law of Civil Procedure, in combination with a review of Brussels’ Convention (1968), Lugano’s Convention and finally Regulation No 44/2001 of the European Union. Moreover, there will be a reference to the conditions and the impediments concerning the recognition and enforcement of foreign judgments, pursuant to greek code of Civil Procedure and Regulation No 44/2001. Additionally, there will be a thorough presentation of the most significant international conventions, regarding maritime issues, which have been validated from Greece (particularly, the multi-partite Brussels’ Convention of 1952 concerning international jurisdiction on collision between ships, the multi-partite Brussels’ Convention of 1952 concerning provisional seizure of marine vessels and their cohesion to the Regulation of Brussels I and the Convention of New York of 1958. Last but not least, an assessment will be attempted regarding to which extent the Conventions and Regulations mentioned above have been implementated and incorporated in greek legal order.
Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση και αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο τα ελληνικά δικαστήρια χειρίζονται και αντιμετωπίζουν ανακύπτοντα ζητήματα διεθνούς δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης αλλοδαπών δικαστικών και διαιτητικών αποφάσεων, δίνοντας έμφαση σε ζητήματα ναυτιλιακού ενδιαφέροντος. Δεδομένης δε της πληθώρας στοιχείων αλλοδαπότητας που εμπεριέχονται και ευδοκιμούν στις ναυτικές διαφορές, από την ίδια την πολυσχιδή φύση της ναυτιλιακής δραστηριότητας, η εν θέματι διπλωματική πρόκειται να εστιάσει στην ελληνική νομολογία, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια της τελευταίας επταετίας επί διαφορών ναυτιλιακής φύσεως (εργατικών, διαφορών από εκτέλεση ναυλοσυμφώνων κλπ). Ωσαύτως, θα γίνει διεξοδική αναφορά στον τρόπο χειρισμού από τα αρμόδια ελληνικά δικαστήρια (ήτοι Τμήμα Ναυτικών Διαφορών Πρωτοδικείου Πειραιά και Εφετείου Πειραιά) ζητημάτων διεθνούς δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης αλλοδαπών δικαστικών και διαιτητικών αποφάσεων επί ναυτικών διαφορών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κάνοντας μια αναδρομή στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού αστικού δικονομικού δικαίου από τη Σύμβαση των Βρυξελλών του 1968, στη Σύμβαση του Λουγκάνο του 1988 και εν τέλει στον Κανονισμό 44/2001 της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Κανονισμός Βρυξελλών Ι). Θα αναλυθούν εκτενώς οι προϋποθέσεις και κωλύματα αναγνωρίσεως και κηρύξεως εκτελεστότητας αλλοδαπών αποφάσεων κατά τον ΚΠολΔ και τον Κανονισμό 44/2001, εκτελεστοί τίτλοι καλυπτόμενοι από τον παραπάνω Κανονισμό, η διαδικασία κηρύξεως της εκτελεστότητας βάσει του Κανονισμού 44/2001 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περαιτέρω, θα γίνει αναφορά σε σημαντικές διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα και αφορούν ζητήματα που άπτονται του ναυτιλιακού ενδιαφέροντος (ιδίως η πολυμερής Σύμβαση των Βρυξελλών του 1952 για τη διεθνή δικαιοδοσία επί διαφορών από συγκρούσεις πλοίων, η πολυμερής Σύμβαση των Βρυξελλών του 1952 για τη συντηρητική κατάσχεση πλοίων και η συνάφειά τους με τον Κανονισμό των Βρυξελλών Ι και η Σύμβαση της Ν. Υόρκης του 1958 για την αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων). Εν τέλει, θα επιχειρηθεί μια αποτίμηση του βαθμού πρακτικής εφαρμογής των παραπάνω Συμβάσεων και Κανονισμών και του βαθμού ενσωμάτωσής τους στην ελληνική έννομη τάξη.
