The world economic crisis, the demographic developments and the transformation of labor market create a particularly unfavorable environment for the longevity of Insurance Systems in Europe, making thus imperative the need for reforms. Greece was called to ensure the chronic issue of viability of Social Insurance Domestic System into a situation of deep recession, huge budgetary deficits, and engagements derived from the lending contracts and under the weight of the existing distortions. In the framework of this essay an analysis of the main factors which influence the sustainability of Insurance System is attempted, as well as the investigation and the hierarchy of their effect in the guarantee for sustainability and social sufficiency, via the recent insurance reform and the new insurance law (3863/2010) that strengthens the features of system reciprocity. The complexity of Insurance question -as it results from the breadth and the strong degree of cross-correlation of individual factors- does not allow its final regulation in a reforming undertaking. On the contrary, it reflects the need for co-ordination of a series of policies in social, economic and developmental level, compatible with the EU guidelines. These policies will contribute in the improvement and the qualitative upgrade of basic factors of the insurance interrelation. The increase of employability through the distribution of employment energetic forms and the removal of discriminations in the labor market, the demographic renewal supporting the family institution and the reconciliation of professional and family life, as well as policies that improve the health and safety in workplaces are some of the proposed directions.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι δημογραφικές εξελίξεις και ο μετασχηματισμός της αγοράς εργασίας δημιουργούν ένα ιδιαίτερα δυσμενές περιβάλλον για τη μακροβιότητα των Ασφαλιστικών Συστημάτων στην Ευρώπη, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα κλήθηκε να διασφαλίσει το διαχρονικό ζήτημα της βιωσιμότητας του εγχώριου Συστήματος Κοινωνική Ασφάλισης, μέσα σε ένα καθεστώς βαθιάς ύφεσης, υπέρογκων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, δεσμεύσεων, που απορρέουν από τις συμβάσεις δανεισμού, αλλά και υπό το βάρος των, ήδη, υπαρχουσών στρεβλώσεων. Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας επιχειρήθηκε η ανάλυση των κυριότερων παραγόντων, που επηρεάζουν τη διατηρησιμότητα του Ασφαλιστικού Συστήματος, καθώς και η διερεύνηση, η ιεράρχηση και η προβολή του βαθμού επίδρασής τους στην εξασφάλιση της βιωσιμότητας και της κοινωνικής του επάρκειας, εν μέσω της πρόσφατης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης και του νέου ασφαλιστικού νόμου (3863/2010), που δείχνει να ενισχύει τα στοιχεία της ανταποδοτικότητάς του συστήματος. Η πολυπλοκότητα του Ασφαλιστικού ζητήματος, όπως προκύπτει από το εύρος και τον ισχυρό βαθμό συσχέτισης των επιμέρους παραγόντων, δεν επιτρέπει την οριστική διευθέτησή του σε ένα μεταρρυθμιστικό εγχείρημα. Αντίθετα αναδεικνύει την ανάγκη συντονισμού μιας σειράς πολιτικών σε κοινωνικό, οικονομικό και αναπτυξιακό επίπεδο, συμβατές με τις κατευθυντήριες γραμμές της Ε.Ε., οι οποίες θα συμβάλλουν στη βελτίωση και την ποιοτική αναβάθμιση των βασικών συντελεστών της ασφαλιστικής συνάρτησης. Η αύξηση της απασχολησιμότητας, μέσα από τη διάδοση των ενεργητικών μορφών απασχόλησης και την άρση των διακρίσεων στην αγορά εργασίας, η δημογραφική ανανέωση με την στήριξη του θεσμού της οικογένειας και τη συμφιλίωση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή, καθώς και πολιτικές που βελτιώνουν την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους εργασίας είναι μερικές από τις προτεινόμενες κατευθύνσεις.
