Οι πρόσφατες επιζωοτίες της γρίπης των πτηνών από τον υψηλής λοιμογόνου ικανότητας Η5Ν1 και τα τυχαία κρούσματα ανθρώπων και άλλων θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένωντων χοίρων και των αιλουροειδών, έχουν θέσει σε συναγερμό τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Νέα ερωτήματα έχουν προκύψει σχετικά με τη μετάδοση των ιών της γρίπης μεταξύ των ειδών και ο ρόλος του χοίρου ως "αναμιγνείον δοχείο" των ιών των πτηνών και του ανθρώπου έχει υποστεί κριτική. Ο κύριος σκοπός αυτής της ανασκόπησης είναι να εκτιμήσει την πιθανότητα της γρίπης των πτηνών και του χοίρου στο να προκαλέσουν αντίστοιχο λοιμώδες αναπνευστικό νόσημα στον άνθρωπο. Η μετάδοση των ιών της γρίπης μεταξύ των ειδών είναι σπάνια εξέλιξη γεγονότων και πολύ λίγοι ιοί έχουν πετύχει να εγκατασταθούν σε νέο είδος ξενιστή. Μέχρι την εμφάνιση του ίου Η5Ν1 το 1996 μόνο 3 περιπτώσεις ασθενών ανθρώπων από ιούς πτηνών είχαν αναφερθεί. Η μη μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο του Η5Ν1 αποδεικνύει ότι απαιτούνται εκτεταμένες αλλαγές του γενώματος του ίου για να υπερπηδηθεί ο φραγμός των ειδών. Αν και οι ιοί γρίπης των πτηνών έχουν απομονωθεί από χοίρους, μόνο σε μία περίπτωση ο ιός γρίπης των πτηνών Η I N I που μεταδόθηκε από άγριες πάπιες σε χοίρους ήταν ικανός για περαιτέρω εξάπλωση σε χοίρειο πληθυσμό.Η ευαισθησία των χοίρων στους ιούς υψηλής και χαμηλής λοιμογόνου ικανότητας των πτηνών έχει επιβεβαιωθεί σε πειραματικές μελέτες, αλλά η μετάδοση από χοίρο σε χοίρο δεν έχει αποδειχθεί. Επίσης, περιγράφεται η πειραματική και η φυσική μετάδοση, των υψηλής λοιμογόνου ικανότητας ιών, στα αιλουροειδή, μυς, νυφίτσες και πιθήκους του γένους μακάκους. Ακόμη παρουσιάζονται οι κυρίες διαφορές της λοιμογόνου ικανότητας του ίου ανάμεσα στα διάφορα είδη των θηλαστικών. Έτσι, η μελέτη της λοιμογόνου ικανότητας μπορεί να προσφέρει ιδέες και γνώσεις σχετικά με τα αίτια της περιορισμένης εξάπλωσης του ίου σε ένα νέο ξενιστή. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, αντίθετα προς την κοινή άποψη, ο φραγμός των ειδών παραμένει ένα σοβαρό εμπόδιο για την εξάπλωση των νέων ιών γρίπης σε νέα είδη-ξενιστές, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Η εμπειρία μας με τους ιούς Η5Ν1 and Η7Ν7 θέτει σε αμφιβολία τις παλιές θεωρίες και αποδεικνύει όχι είναι ανεπαρκείς. Χρειάζεται περαιτέρω μελέτη των παραγόντων που επηρεάζουν και περιορίζουν τη μετάδοση των ιών της γρίπης από το ένα είδος στο άλλο για να γίνει περισσότερο κατανοητό και να αξιολογηθεί ο κίνδυνος της εμφάνισης νέας πανδημίας από ιούς γρίπης.
(EL)
The recent epizootics of the highly pathogenic H5N1 avian influenza in poultry and the occasional infections of humans and other mammals, including pigs and felines, have alerted the international scientific community. New questions over the interspecies transmission of influenza viruses have been raised and the role of the pig as a "mixing vessel" of avian and human viruses has been criticized. The major aim of this review is to evaluate the zoonotic potential of avian and swine influenza. Interspecies transmissions of influenza viruses are rare virus-evolution events and very few viruses have succeeded to become established in new host species. Until the appearance of the H5N1 virus in 1996 only 3 cases of humans infected with avian viruses were recorded. The lack of human-to-human transmission of H5N1 demonstrates that extensive changes in the virus genome are required in order to overcome the species barrier. Although avian influenza viruses have been isolated from pigs, only in one occasion an avian H I N I virus transmitted from wild ducks to pigs was able to further spread in the swine population. The susceptibility of swine to highly and low pathogenic avian viruses has been confirmed in experimental studies, but pig-to-pig transmission has not been demonstrated. Experimental and natural transmission of highly pathogenic avian viruses to felines, mice, ferrets and maqacues are also discussed, showing the major differences in the virus pathogenesis among different mammalian species. The study of this pathogenesis may offer insights to the reasons of limited virus spread within a new host. We may conclude that, contrary to common believes, the species barrier remains a serious obstacle for the spread of novel influenza viruses in new host species, including humans. Our experience with H5N1 and H7N7 has tested old established theories, proving them insufficient. Further study of the factors which influence and limit the transmission of influenza viruses from one species to another is needed to better understand and evaluate the risk of the emergence of new pandemic influenza viruses.
(EN)
