Στα πλαίσια της προσπάθειας για «χαλιναγώγηση» του φαινομένου του θερμοκηπίου, θεσπίστηκαν κάποιοι κανόνες, με βασικό γνώμονα την καταπολέμηση του φαινομένου, με όσο το δυνατόν ποιο συμφέροντες, οικονομικούς, όρους.
Έτσι, πραγματοποιήθηκε Συνάντηση Κορυφής στο Ρίο το 1992 υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Στην συνέχεια υπεγράφη το Πρωτόκολλο του Κιότο, το 1997, το οποίο περιλαμβάνει μετά από την επικύρωσή του ακριβέστερες και περιοριστικές δεσμεύσεις για τις βιομηχανικές χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε. Ε.) δεσμεύτηκε καταρχήν να σταθεροποιήσει τις εκπομπές του CO2 κατά το 2000 στα επίπεδα του 1990, και εν συνεχεία να μειώσει συνολικά τις εκπομπές των αερίων που συμβάλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, κατά την περίοδο 2008 – 2012, κατά 8% συγκριτικά προς το επίπεδο του 1990, αναλαμβάνοντας δηλαδή τη δέσμευση για μειώσεις 346 εκατομμυρίων τόνων CO2. Κατόπιν αυτού, μια συμφωνία εσωτερικού επιμερισμού του εν λόγω φορτίου συνήφθη εντός της Ε. Ε. Βάση αυτής η Γερμανία έχει την υποχρέωση να μειώσει τις εκπομπές της κατά 21%, το Ηνωμένο Βασίλειο κατά 12,5%, ενώ η Γαλλία και η Φινλανδία καλούνται να σταθεροποιήσουν τις εκπομπές τους.
TEI of West Macedonia
