Ο Ωφελιμισμός είναι ένα από τα λεγόμενα «συνεπειοκρατικά» (consequentialist) συστήματα ηθικής, σύμφωνα με τα οποία κριτήριο της ηθικής ορθότητας μιας πράξης είναι οι συνέπειες της πράξης. Σύμφωνα με τους ωφελιμιστές φιλοσόφους σκοπός των πράξεων των ανθρώπων πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κατά το δυνατόν ωφέλεια για τον μεγαλύτερο κατά το δυνατόν αριθμό ατόμων. Ο ωφελιμισμός είναι η ορθολογική, και η πιο διαδεδομένη και σημαντική, εκδοχή της συνεπειοκρατίας. Άλλες εκδοχές είναι η «εγωιστική» συνεπειοκρατία (ηθικός κανόνας θεωρείται η ωφέλεια του εαυτού) και η αλτρουιστική συνεπειοκρατία (ηθικός κανόνας θεωρείται η ωφέλεια των άλλων).
Η ωφελιμιστική ηθική κατά κάποιο τρόπο αντιπαρατίθεται με τη δεοντολογική (πχ Καντ) και με τη ηθική των αρετών πχ Αριστοτέλης). Για παράδειγμα η δεοντολογική ηθική μπορεί να φέρεται να υποστηρίζει ότι σε καμία απολύτως περίπτωση δεν πρέπει να λέμε ψέματα, ενώ η ωφελιμιστική μπορεί να φέρεται να δικαιολογεί το ψέμα σε ιδιαίτερη περίπτωση που για παράδειγμα ψευδόμενοι προφυλάσσουμε κάποιον αθώο από κάποιο κίνδυνο. Η ωφελιμιστική ηθική είναι βασικά η ηθική των Βρετανών φιλοσόφων Τζέρεμυ Μπένθαμ, Τζον Στιούαρτ Μιλλ και Xέρμπερτ Σπένσερ. Περιέχεται περιληπτικά στη θεωρία του Χομπς. Οι ωφελιμιστικοί ηθικολόγοι χρησιμοποιούν σχεδόν πάντα, χωρίς διάκριση, τις λέξεις ευτυχία και όφελος, συμφέρον ή χρησιμότητα
Η > Ηθική
Social Sciences ▶ Economics and Business Accounting
(EN)
Ηθική
Greek
Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας > Τμήμα Λογιστικής (Κοζάνη)
TEI of West Macedonia
