Η εργασία αυτή έχει σαν θέμα της, την συμπίεση και την τυχαία επιλεκτική αποσυμπίεση 2Δ και 3 Δ ψηφιογραφικών δομών. Εμείς στην εργασία αυτή χρησιμοποιήσαμε κατά κόρον ιατρικής φύσεως δεδομένα (από ανθρώπους και φάλαινες) οπότε όπως είναι φυσικό μιλάμε για μη-απωλεστική μέθοδο συμπίεσης (τα δεδομένα μετά την συμπίεση είναι τα ιδία με τα δεδομένα πριν την συμπίεση). Στην εργασία αυτή χρησιμοποιήσαμε τον RLE αλγόριθμο με τις διάφορες παραλλαγές του: RLE 7, RLE 8, RLE 16. Προτιμήσαμε τον συγκεκριμένο αλγόριθμο γιατί ξέραμε εκ των υστέρων πως τα δεδομένα που θα επεξεργαστούμε θα είναι σε δυαδική μορφή και έτσι αυτός ο αλγόριθμος θα πετύχαινε σχετικά μεγάλη συμπίεση. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι αλγόριθμοι που θα μπορούσαμε να μελετήσουμε όπως ο Huffman ή ακόμα και οι αλγόριθμοι LZW (Lempel - Zin - Welch) οι οποίοι όμως είναι πιο δύσκολοι στην υλοποίηση τους και στα συγκεκριμένα δεδομένα δεν θα πετύχαιναν την συμπίεση που πετύχαμε με τον RLE.
TEI of West Macedonia
