Οι επιχειρήσεις εξόρυξης, αντιμετωπίζονται από τους περιβαλλοντολόγους και τους προστάτες του περιβάλλοντος ως υπαίτιοι προβλημάτων. Αναμφίβολα οι εξορύξεις μετάλλων και κάρβουνου έχουν προκαλέσει σε διάφορους βαθμούς περιβαλλοντική καταστροφή σε περιοχές όπου γίνεται η εξόρυξη, οι οποίες συνήθως βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές. Σε αστικές, αγροτικές και περιοχές των προαστίων των γεωργικών κοινωνιών, οι εργάτες των λατομείων, των ορυχείων χαλικιού και συγκεκριμένων εργοστασιακών ορυχείων, θεωρούνται οι πιο προφανείς και σημαντικοί υπαίτιοι της καταστροφής. Η ανησυχία βρίσκεται στη διπλή εμφάνιση φυσικών και αισθητικών αποτελεσμάτων που είχαν οι εξορύξεις τους επάνω στη γη που χρησιμοποιήθηκε ως βασική πηγή. Η εξόρυξη είναι προσωρινή στην επιφάνεια της γης και για αυτό το λόγο είναι παροδικής φύσεως. Αν και τα εν ενεργεία ορυχεία οποιαδήποτε στιγμή δεν είναι τόσο διαδεδομένα όσο άλλες μορφές χρήσης της γης, εντούτοις δραματικά αλλάζουν το τοπίο και αφήνουν τα σημάδια της χρήσης εμφανή. Έτσι, τα αποτελέσματα της εγκατάλειψης και του τερματισμού είναι περισσότερο εμφανή στο ευρύ κοινό.
TEI of West Macedonia
